٥-مشورت امیرالمومنین عمر فاروقس در مورد تحفه ارسالی ملكه روم
حضرت ام کلثوم دختر حضرت علی و فاطمهش، همسر گرامی حضرت عمر فاروقس هدیه‌ای از مال شخصی‌اش تهیه و برای ملكه روم فرستاد. ملكه روم در مقابل گردن بندی را به رسم دوستی برای ام کلثومل فرستاد.
حضرت فاروق اعظمس از همسر بزرگوار‌شان خواستند تا گردن بند مذكور را به بیت المال تسلیم نمایند؛ اما ام کلثومل از تسلیم آن به بیت المال اباء ورزیدند. چون آن را در بدل تحفه‌ای كه از دارائی شخصی‌شان تهیه و فرستاده بودند، دریافت نموده بودند. بنابراین، آن را متعلق به خود می‌دانستند نه بیت المال.
حضرت عمر فاروقس موضوع را با اصحاب كرامش در میان نهادند و نظریات‌شان را در این زمینه خواستار گردیدند.
اصحاب كرامش همسر امیر المومنین عمرس را در این زمینه حق به جانب دانستند. آنان از وی (عمرس) خواستند كه همسر‌شان را مجبور نسازند گردن بند را بدون رضایت به بیت المال تسلیم نماید.
فاروق اعظمس دنباله موضوع را رها نساخته و به همسر خود فرمودند:
«حالا كه مردم به نفع تو قضاوت كردند، اگر آن زیور را از تو بگیرم، گویا بر تو ستم روا داشته‌ام، اما دوست دارم مردم بگویند: عمر در جهت مصالح مسلمین بر همسر خود ظلم كرد تا این كه بگویند: عمر برای رضایت خاطر خانمش (زوجه‌اش) بر مسلمانان ظلم روا داشت» [۲۹].
بالآخره ام کلثومل به تسلیم نمودن گردن بند به بیت المال رضایت داد و با رضایت خاطر آن را به بیت المال تسلیم نمود.
با توجه به آنچه گفته شد، ثابت می‌گردد كه خلفای راشدینش، در موضوعات مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، ... و حتی خانوادگی و شخصی، با پیروی از قرآن و سنت نبوی ج، به شورا مراجعه نموده و تصامیم خویش را بعد از مشورت با اهل رأی، اتخاذ می‌نمودند.
[۲۹] عبدالحی الهی، منبع پیشین: ص ١٦٣.