حدیث غدیر
شیعیان اثناعشری ادعا می‌کنند که برای اثبات امامت علی بن ابی طالب س روایات زیادی نقل شده است، که از مهمترین آن حدیث غدیر است و البته برای مهمتر جلوه دادن حدیث غدیر الفاظ زیادی برای آن نقل کرده‌اند، که جز آنچه ما در اینجا درج خواهیم کرد چیز دیگری ثابت و درست نیست.
متن حدیث غدیر:
من كنت مولاه فعلي مولاه. در روایت دیگری این جملات نیز در ادامه‌اش وجود دارد: اللهم وال من والاه وعاد من عاداه. اما الفاظ دیگری که به این حدیث اضافه می‌کنند هیچکدام درست نیست.
ما الحمدلله در اثبات فروع دین مان به احادیث ضعیف و دروغ استدلال نمی‌کنیم چه رسد به اصول اعتقادی، و طبعا وقتی برای خودمان چنین چیزی را نمی‌پسندیم برای دیگران نیز دوست نداریم.
لذا ما در اینجا درباره این حدیث فقط به دو سه مورد بسنده می‌کنیم، این حدیث در کجا فرموده شده؟ و در چه زمان و شرایطی فرموده شده؟ و در هنگام مطرح شدن این حدیث چه کسانی در آنجا حضور داشته‌اند، با بیان این دو سه مورد هر انسان عاقلی با کمی دقت و تأمل در خواهد یافت که مراد و مقصود این حدیث چیست؟
درباره زمان و مکان ورود این حدیث، روشن است که رسول گرامی ج هیجدهم ذی الحجه در سال نهم هجری هنگامی که از تنها حج‌شان بر می‌گشتند در اثنای مسیرشان به مدینه منوره، تقریبا حدود ١٥٠ میل از مکه فاصله گرفته بودند، جایی که مردم منطقه آن را غدیر خم می‌نامیدند، و جز حجاج مدینه کس دیگری با ایشان همراه نبود در غدیر خم در جمع حجاج مدینه این حدیث را فرمودند.
پس نه اهل مکه، نه اهل طائف، نه اهل یمن، نه اهل یمامه و نه حجاج سایر مناطق هیچکس دیگر، جز حجاج مدینه با ایشان همراه نبود، زیرا همه حجاج از مکه به مناطق خودشان عازم شده بودند، زیرا راهشان نه از مدینه بود و نه از غدیر خم.
پرسش این است که اگر حدیث غدیر اعلان امامت عظما و تعیین خلیفه و جانشین برای امت بود، که به ادعای شیعه اصلی از اصول دین به شمار می‌رود، پس چرا پیامبر گرامی ج در بزرگترین تجمع مسلمانان در عرفات یا در منا (منی) یا در مکه چنین اعلانی نکردند که همه مردم جمع بودند و این موضوع به همه آنان مربوط می‌شد؟!، آن تجمع بزرگ عرفات و منا و مکه را گذاشتند و آمدند فقط در بین یارانشان از اهل مدینه چنین اعلانی کردند؟!!
گمان نمی‌کنم یک انسان عاقل که به عقل خودش احترام می‌گذارد، بعد از اینکه زمان و مکان ورود حدیث را فهمید ادعا کند که حدیث غدیر برای اعلان امامت عظما و تعیین امام و خلیفه و جانشین برای پیامبر ج بوده است!، و اینکه چنین اعلان مهمی فقط در میان حجاج مدینه انجام گرفته باشد که یک گروه کوچک و در صد کمی از مسلمانان آن زمان را تشکیل می‌دادند!
عجیب اینکه شیعیان امامی اثناعشری مدعی هستند که صحابه ش اجمعین این وصیت را کتمان کرده‌اند!! پرسش ما این است که آیا رسول گرامی ج می‌دانستند که یارانشان این وصیت را پنهان می‌کنند یا نه؟ اگر بگویید بله، می‌گوییم پس رسول الله ج نمی‌خواستند که این وصیتشان به اجراء گذاشته شود! زیرا ایشان، آن تجمع بزرگ امت اسلامی را رها کردند (جایی که بیش از صد هزار مسلمان می‌توانستند شاهد اعلان این خبر مهم باشند) و آمدند در جمع کوچکی اعلان کردند که می‌دانستند این‌ها امانت دار نیستند و وصیتشان را اجراء نمی‌کنند!!
و اگر بگویید: پیامبر ج نمی‌دانستند، می‌پرسیم آیا خداوند می‌دانست یا خیر؟ حتما خواهید گفت خداوند قطعا می‌دانست، می‌گوییم پس چرا خداوند به پیامبرش ج دستور نداد که چنین اعلان مهمی را در روز عرفه در جمع تمام حجاج بکند تا اینکه حجت بر همه امت تمام شود و عدم کتمان این وصیت مهم تضمین شده باشد؟!
خداوند چگونه جمعیتی بیش از صد هزار نفر را گذاشت بعد از حج پراکنده شوند، آنگاه به پیامبرش ج دستور داد که امامت و جانشینی‌اش را در بین عده‌ای اعلان کند که می‌دانست – به ادعای شما – آن را می‌پوشانند؟!
پس نعوذ بالله خداوند هم نمی‌خواسته که این وصیت اجراء شود؟!
عجیب اینکه بعضی علمای شیعه ادعا کرده‌اند که غدیر خم جای تجمع تمام حجاج بوده است، این سخنی است که ارزش رد کردن هم ندارد زیرا هر کس حج کرده باشد می‌داند که این یک ادعای دروغ است.