حسن رضی الله عنه از امامت دست می‌کشد
اجازه دهید این پرسش بدیهی را مطرح کنیم که اگر دین بدون امامت ناقص است پس امام دوم شما حسن ابن علی چگونه از امامت دست بردار می‌شود؟! و برای حفاظت جان خودش چگونه راضی می‌شود که در حیات و در جلو چشمان و با موافقت ایشان در حالیکه بیش از چهل هزار نیروی جنگی در اختیار دارد؟! بگذارد - بازهم به ادعای شما- کفرحکومت کند!!
کسی که از طرف پروردگا جهانیان به امامت منصوب شده! آیا می‌تواند از مأموریتی که خداوند به او محول کرده شانه خالی کند؟! ونعوذ بالله مردم را به زیر سلطه کفر بکشاند تا اینکه جان خودش سالم بماند؟!
اساسا صلح ایشان با معاویه س- بر فرض اینکه مردم به امامت معتقد می‌بودند- معنایش این است که همه مردم باور داشته‌اند که کناره گیری حضرت حسن از امامت هیچ تأثیری در ایمان آن‌ها نخواهد داشت و إلا حسن بن علی و ابن دخت رسول الله ج که از هرگونه گناه و خطایی معصوم است! هرگز راضی نمی‌شد که سبب کفر تمام امت شود! و خودش چند سال بدون امام زندگی کند! و در حالی از دنیا برود که مهمترین اصل از اصول دین را ضایع کرده باشد!!
آیا می‌توان تصور کرد که بنده مسلمان آنهم امام منصوب از طرف خدا زندگی شخصی برایش از دین و عقیده‌اش عزیزتر و مهمتر باشد؟! آیت الله خمینی مخالفت خودش را با نظام شاهنشاهی در ایران اعلان کرد و خودش را در معرض خطر جدی قرار داد تا اینکه به حکومت مورد نظرش برسد، آیا آیت الله خمینی نعوذ بالله از حضرت امام حسن شجاع‌تر بود؟!
در نظام سربازی در بسیاری از کشور‌های جهان (چه موقت و چه دائم) می‌بینیم که یک سرباز نظامی وقتی به زیر پرچم کشوری در می‌آید در صحنه‌های جنگ برای تحقق اهداف کشورش جان خودش را به خطر می‌اندازد و به آغوش مرگ می‌رود! آیا حضرت حسن این امام معصوم و منصوب از طرف خدا، به اندازه یک سرباز هم به امامت خودش معتقد نبود؟! و نعوذبالله به اندازه یک سرباز هم قدرت و توانایی و آمادگی برای فداکاری نداشت؟! آیا فرصت آن نرسیده که عقل‌ها و وجدانها بیدار شود؟!