سخاوت و کرم:
ایشان در میدان کرم و سخاوت منزلت فوق العاده‌ای داشتند و این امر از ایشان و از خاندان سخاوتمند نبوت امر عجیبی نیست، جد بزرگوار ایشان رسول اللهص(به تعبیر حدیث شریف) از باد هم سخاوتمندتر بودند، نمونه‌های بارز و بی‌شمار کرم آنحضرت، چه در غزوات و چه در مواقع مختلف دیگر، روشن و آشکار است بقدری سخاوت میکردند و با دست باز می‌دادند که هیچ نگرانی و ترسی از فقر و تنگدستی نداشتند.
هیاج بن بسطام تمیمی شاگرد امام جعفر صادق/درباره سخاوت ایشان چنین می‌گوید:
«كان جعفر بن محمد يطعم حتی لا يبقي لعياله شيء». «امام صادق/بقدری با دست باز غذا می‌داد که برای فرزندان خودش چیزی باقی نمیگذاشت».
و این بخشش و سخاوت کسی است که از فقر و تنگدستی نمی‌ترسد. روایت شده که وقتی از ایشان درباره تحریم ربا پرسیده شد فرمودند:
«لئلا يتمانع الناس الـمعروف»«انگیزه حرام شدن ربا این است تا اینکه مردم از کار خیر باز نایستند». این دلالت برسخاوت و اطمینان نفس می‌کند.
می‌گویند که ایشان گاهی بخاطر اینکه صلح بین مردم برقرار شود حاضر می‌شد از جیب خودش خسارت آنان را تحمل کند.
همچنین گفته می‌شود که ایشان در انفاق و خرج کردن مخفیانه مشابهت زیادی به جدش امام زین العابدین علی بن حسینبداشت، عادت ایشان چنین بود که در تاریکی شب باری از نان و گوشت و پول را بر دوش می‌گذاشت و بر فقراء و بین مستمندان مدینه تقسیم میکرد.
این عادت همچنان ادامه داشت تا اینکه وفات نمود و مردم زمانی فهمیدند که مستمندان در ماندند و کسی نبود که نیازشان را برآورد.
پس خداوند رحمت کند ایشان را، امیدوارم خداوند ایشان را در زمره کسانی به حساب آورد که درباره ایشان فرموده:
﴿وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفۡسِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ﴾[الحشر: ٩].
«و کسانی که از أز نفس خویش مصون باشند، اینانند که رستگارند».