معيت الله متعال با ابوبكر
چون حضرت صدیقسنسبت به رسول مکرمصنگران بود میفرماید: وقتی پایاهای مشرکین را دم غار مشاهده کردم گفتم: ای رسول خدا اگر آنان پاهایشان را نگاه کنند ما را خواهند دید!.
رسول گرامیصفرمودند: «یا أَبَا بَكْرٍ مَا ظَنُّكَ بِاثْنَيْنِ اللَّهُ ثَالِثُهُمَا». «ای ابوبکر درباره دو نفری که خداوند سوم آنها است چه گمان میکنی»؟.
بخاری و مسلم آن را به روایت انس بن مالکسنقل کردهاند.
و معنی جمله: «اللَّهُ ثَالِثُهُمَا» خداوند سوم آنان است، معیت خاصه از سوی خداوند متعال برای بندگان مومنان و اولیای خاص اوست، معیت خداوند نیز مانند بقیه صفات او تعالی با کیفیتی شایسته ذات مقدس او تعالی است که عقل بشر از ادراک آن و صفات او تعالی و از کیفیت و چگونگی آن عاجز وناتوان است.
و همراهی خداوند مقتضی عنایت خاص ونصرت و تأیید آنها است، و اینکه او تعالی به آنان نزدیک است و آنان را از هر شر و گزندی حفاظت میکند، چه سعادت و افتخاری و چه امتیاز منحصر به فردی که برای هیچ بشری تکرار نخواهد شد.