اهل بیت و ابوبکر صدیق
این موضوع تنها در کتب اهل سنت نیست از طریق أئمه اهل بیت نیز به همین شکل به اثبات رسیده است بلکه از علىسبا بیش از هشتاد طریق به تواتر ثابت شده است که ایشان بر منبر کوفه مى‌فرمودند: بهترین این امت پس از پیامبرش ابوبکر و سپس عمر است ابن تیمیه در چندین جاى از منهاج السنة این تواتر را بر اساس قاعده (التواتر عند أهل الحديث والأصول) نقل کرده است.
همچنین محمد بن حنفیه فرزند حضرت على مى‌فرماید: از امیر المؤمنین پرسیدم بعد از رسول خداصچه کسى بهترین مردم است؟ فرمودند: ابوبکر گفتم: بعد از ایشان، فرمودند: عمر، ترسیدم که بگوید عثمان گفتم: سپس شما! فرمودند: من یک فردى از مسلمانان بیش نیستم. روایت از بخارى است.
از حکم بن حجل رویات است که گفت: از علىسشنیدم که مى‌فرمود: «لايفضلن أحد على أبى بكر وعمر إلا جلدته حد المفتري». «مبادا کسى مرا از ابوبکر و عمر برتر بداند که او را به اندازه یک دروغگو شلاق خواهم زد».
این روایت را امام احمد درکتاب فضائل صحابه و ابن ابی عاصم در کتاب السنة آورده‌اند.
و بن سمان در کتابش (بين أهل البيت والصحابة) نقل می‌کند که وقتی از امام جعفر صادق درباره ابوبکر پرسیده شد فرمود: می‌‌پرسید درباره ابوبکر چه می‌‌گویم؟ (ما أقول فيه) جز خیز چیزی نمی‌گویم «لا أقول إلا خيراً» ابوالحسین به من حدیث بیان کرد و فرمود: از پدرم علی ابن ابی طالب شیندم که می‌‌فرمود: از رسول خداصشنیده‌ام که می‌‌فرموند:
«ما طلعت شمس ولا غربت على أحد بعد النبيين والمرسلين أفضل من أبى بكر».
«پس از پیامبران و مرسلین خورشید بر شخصی بهتر از ابوبکر طلوع و غروب نکرده است».
سپس امام صادق فرمودند:
«لا نالني شفاعة جدي إن كنت كذبت فيما رويت لك وأني لأرجو شفاعة يوم القيامة».
«اگر من به تو دروغ روایت کرده باشم خداوند مرا از شفاعت جدم ابوبکر محروم گرداند و من شفاعت ایشان را در روز قیامت امیدوارم» [۲].
آنچه از ائمه اهل بیت و بزرگان صحابه در مدح ابوبکر صدیق آمده بسیار زیاد است تمام کتب صحاح و سنن پر است با اینکه شیعیان نخستین علی را بر شخیین ابوبکر و عمر ترجیح نمی‌دادند.
اما متاخرین شیعه وقتی دیدند نمی‌توانند چنین چیزی را بپذیرند، بلکه پذیرش این امر بسیاری از محاسبات آن‌ها را بهم می‌‌ریزد نه تنها از ترجیح علی بر آنان صحبت نمی‌کنند که شروع به دشنام و نفرین کرده‌اند، که این خود مخالفت آشکار بانصوص و اقوال و صریح علی و اهل بیت و اجماع تمام امت محمدصاست. ولاحول ولا قوة إلا بالله.
[۲] رياض النضرة محب طبری ۱/۱۳۶.