آيه ذوی القربی
این دلیلی که رافضی به آن استدلال کرده و خواسته فرضیت محبت علیسرا با آن ثابت کند درست نیست.
زیرا در تفسیر آن از عالم‌ترین متأخرین صحابه مفسر قرآن و بارزترین چهره علمی اهل بیت بعد از علیسیعنی از عبدالله ابن عباسش(چنانکه در صحیحین آورده از سعید بن جبیر نقل شده که گفت: از ابن عباس) در تفسیر آیه:
﴿قُل لَّآ أَسَۡٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ أَجۡرًا إِلَّا ٱلۡمَوَدَّةَ فِي ٱلۡقُرۡبَىٰ﴾[الشوری: ۲۳].
پرسیده شد: (سعید گفت: أن لاتوذوا محمدا في قرابته ابن عباسب) فرمود: عجله کردی (عجلت) هیچ شاخه‌ای از قبائل قریش نیست مگر اینکه رسول اللهصبا آنان رابطه خویشاوندی دارد، لذا فرمودند:
من از شما پاداش نمی‌خواهم آنچه می‌خواهم این است که رابطه خویشاوندی ای که بین من و شماست بر قرار نگهدارید، این است مفهوم آیه کریمه.
خداوند متعال نفرمود: «إلا الـمودة للقربي»یا «إلا الـمودة لذوي القربي»چنانکه درباره خمس فرمود:
﴿وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا غَنِمۡتُم مِّن شَيۡءٖ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُۥ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ﴾[الأنفال: ۴۱].
همچنین در آیه فیء در سوره حشر، اگر این نیز چنین می‌آمد استدلال این مرد درست می‌بود.