پیام رمضان!
رمضان ایستگاه پر نور سال است... در رمضان حقیقت هر انسان برملا میشود و پرده از واقعیتش بر کشیده میگردد... تو گویی رمضان ندای رب العالمین است... برای بندگانی که همیشه گناه وکوتاهی خویش بر دوش شیطان لعین میاندازند وشانه از زیر بار کوتاهیهای خویش خالی میکنند... ندای پر طنین آسمانی است که با صلابت قلبها را بخود میآورد.
این است ندای رمضان!
که ای بندگان خدا... حال که ما شیطانها را به زنجیر کشیدهایم درهای جهنم سوزناک را قفل وزنجیر زدهایم ودرهای بهشتهای برین را باز گشودهایم... به میدان آی وخودت را نشان ده.
ثابت کن که کیستی وچه در توان داری... با دستان خود جایگاهت را در بهشتهای والای الهی رقم زن...
آری! رمضان ماه نور ویکرویی است... ماه مرد خدا بودن ویا شیطان شدن (!).. آنکه در رمضان ره خدا نجوید و پا در ره شیطان نهد او دیگر راه شیطان نپیموده و یا در دام شیطان نیفتاده، بلکه او خود شیطانی است از شیاطین بشر... چرا که در رمضان شیطانی نیست که او را از راه به چاه کشد... این صفات شیطانی است که در خون و رگ او آمیخته شده، فطرت و وجدان ایمانی او را درهم شکسته از او موجودی دیگر در کالبد انسانی پرورده... که اگر توان دیدن او را با آینه صدق و صفای ایمانی داشته باشی همان چهره ننگ و عصیانگرشیطان را در چهار چوب کالبدی انسانیش خواهی دید...
بار دگر رمضان به دیدار انسانیت میآید در حالیکه هنوز سرزمینهای مسلمانان غرق در خونند... رمضان به امید اینکه شاید خونهای سال گذشته خشک شده باشند و ملتهای اسلامی ره بسوی رشادت برده باشند و یا اینکه از خواب سنگین خرگوشی بیدار شده باشند بار دگر فرا رسید... اما دید که باتلاقهای خون مسلمانان مظلوم سیلاب شده، دریاچههای خون اقیانوس گشته... کمرهای مسلمانان در هر جای دنیا زیر تازیانههای کفر به زانو در افتاده است...
چشمان رمضان چنین خیره وحیران به جهان دوخته گشته... اما چه کند که او را زبانی وتوانی نیست.
آیا گمان میبری؛ اگر رمضان را توانی بود و خبر از قصه همیشگی ظلم وستم، و ذلّت و خواری مىداشت... آیا بار دگر میآمد...
گمانم هرگز!
آیا اگر رمضان را زبانی میبود با صدای بلند داد بر نمیآورد:
ـ ای مسلمانان برخیزید... این چه عزا وچه ماتم است؟ تا کی در زیر تازیانههای ظالمان شراب ذلت وخواری را مستانه مینوشید؟
من آمدهام تا گناهانتان را شستشو دهم، بیائید دست در دستانم نهید تا پاک شوید و به سوی درگاه پروردگارتان دستان لرزان امید و آرزو دراز کنید شاید که خداوند در شما همت حرکت نهد... برخیزید و کیان ظلم و ستم از زمین برچینید...
اما افسوس که بغض گلوی رمضان را محکم فشرده و توان سخن از او ربوده است... و ای کاش مسلمانان پیام رمضان را دریابند و حرف ناگفته را خود شنوند.