راز زندگی جاویدان!
آیا میتوان برای همیشه ماندگار بود؟!..
آیا در توان آدمی است که نام خویش را بر فلک بنگارد که چون خاک تن او را بلعید، باز هم نام او همچنان بر زبان‌ها جاری باشد؟!
به نام نیکو اگر بمیرم رواست
مرا نام باید که تن مرگ راست!
خلود و جاویدان ماندن در زندگی شرف و مقامی است که خداوند به عنوان یک پاداش بسیار بزرگ به شهیدان عطا نموده است:
﴿وَلَا تَقُولُواْ لِمَن يُقۡتَلُ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتُۢۚ بَلۡ أَحۡيَآءٞ وَلَٰكِن لَّا تَشۡعُرُونَ﴾[البقرة:۱۵۴].
«و به کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند مرده مگوئید، بلکه آنان زنده‌اند، ولیکن شما (چگونگی زندگی ایشان را) نمی‌فهمید».
این مقام شامخ همیشه آرزوی رادمردان و صاحبان همت‌های بلند بوده است. ابراهیم بت شکن؛ رمز توحید و یکتاپرستی از درگه پروردگارش چنین میطلبد:
﴿وَٱجۡعَل لِّي لِسَانَ صِدۡقٖ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ﴾[الشعراء: ۸۴].
«و برای من در آیندگان نامی نیک و ستایشی والا مرتبه قرار ده»
سعدیا مرد نکو نام نمی‌رد هرگز
مرده آنست که نامش به نکویی نبرند!..
دعای خلیل و حبیب رحمان پرده استجابت دریده، قبول درگه حق میشود، و از آن روز تا به ابد مؤمنان نمازهای خود را با تازه کردن یادی از او به پایان میرسانند:
«اللهم صل على محمد وعلى آل محمد كما صليت على إبراهيم وعلى آل إبراهيم وبارك على محمد و على آل محمد كما باركت على إبراهيم وعلى آل إبراهيم في العالمين إنك حميد مجيد».
نه تنها ابراهیم خلیل الله با نام و یاد و ذکر خیرش همیشه زنده و جاویدان است. بلکه سایر پیامبرانی که از نسل ایشان بودند به این شرف بزرگ نایل گشتند:
﴿وَوَهَبۡنَا لَهُم مِّن رَّحۡمَتِنَا وَجَعَلۡنَا لَهُمۡ لِسَانَ صِدۡقٍ عَلِيّٗا﴾[مریم: ۵۰].
«و رحمت خویش را شامل ایشان کردیم (و در پرتو آن به خیر و خوبی دنیا و آخرت رسیدند) و آنان را نیکونام و بلندآوازه کردیم»
و پروردگار عالم بر حبیب و عزیزش حضرت خاتم جچنین منت فضل میآورد:
﴿وَرَفَعۡنَا لَكَ ذِكۡرَكَ ٤﴾[الشرح: ۴].
«و آوازه‌ی تو را بلند کردیم و بالا بردیم؟»
از آن روز خاتم جتا بروزی که درنوازند سور ختم، گوش جهان را در هر لحظه ندای «أشهد أن محمدا رسول الله»مینوازد.
آیا میتوان در رکاب این سروران هدایت گام نهاد، و به زندگی جاوید دست یافت؟!
چرا نه؟!...
این گوی و این میدان، همت مردان میطلبد و بس. و تنها برای برخی از بندگان نیست، هر کس به اندازه همت خویش از این بوستان خوشبو میتواند عطر خوش نامی بر گیرد!..
از یکصد و چهل هزار یار پیامبر اکرم جکه تاریخ آن‌ها را در حجة الوداع سرشماری کرده، تنها نام بلند همتانی از آن‌ها همیشه در اینسو و آنسوی جهان زینت زبانهاست.
چه کسی میتواند ساعتی از وقت جهان را تصور کند که در آن دعای رضایت الهیسبرای: ابوهریره، و ابن عباس، و ابن مسعود، و عائشه، و ابوبکر و عمر و عثمان و علی و خیلی دیگر از یاران درگاه رسالت و افرادی چون آنان، به درگاه حق از زبانی در جهان روان نباشد؟!
چه کسی ساعتی از زمان را سراغ دارد که دعای رحمت الهی/برای امامانی چون بخاری و مسلم و ترمذی و احمد و شافعی و ابوحنیفه و مالک و نسائی و غیره به بارگاه باریتعالی از گوشهای از جهان فرستاده نشود؟!
چه کسی میتواند لمحهای از زمانه را ضبط کند که در آن ذکر خیر و یادی از دعوتگران و پیشگامانی چون؛ ابن تیمیهها و عزالدین‌ها و صلاح الدین‌ها و سیدقطب‌ها و مودودی‌ها و الیاس‌ها و بناها و ندوی‌ها و دیگر پیشتازان همت و جوانمردان روزگاران خویش، به میان نیاید!
پس ای عزیز؛...
این گوی و این میدان...
من و شما نیز میتوانیم سوار بر همت و جوانمردی خویش در این کاروان، نامی از خود به یادگار گذاریم، تا آیندگان دعای رحمت و رضوان بر ارواحمان نثار کنند.
حال چگونه میتوان چنین همت والایی را در خود بوجود آورد؟