خدا حافظ رمضان!..

کشتی ایمان پس از سفر تجارتی پرفروغ رمضان در ساحل شوال لنگر می‌اندازد. مؤمنان شاد و خرم از این تجارت پرسود باردگر زندگی را البته با شیوه ئی بسیار بهتر آغاز می‌کنند. هر یک از مسافران در این کاروان برای خود توشه و آذوقه‌ای از ایمان بر گرفته تا تمام سال را با آن بگذارند. خدای را شکر و سپاس بر نعمت ایمان و توحید... خدای را شکر و سپاس بر نعمت رمضان.. خدای را شکر و سپاس بر همه نعمت‌های بیدریغ و بزرگ و والایش...

فضل خدای را که تواند شمار کرد؟
یا کیست آنکه شکر یکی از هزار کرد؟

چه بسیار عزیزانی که در رمضان سال گذشته در کنار ما بودند.. و امسال طعمه‌ی خاک!.. و شاید رمضان سال آینده برسد و از ما خبری نباشد!..

این معنا را صالحان و پرهیزگاران خوب درک می‌کردند. از اینرو ۶ ماه تمام بعد از رمضان یکریز دعا می‌کردند: بار الها، طاعات و عباداتمان در رمضان را پذیرا باش. و پس از آن ۶ ماه دیگر دعا می‌کردند: بار خدایا رمضان آینده را نصیبمان کن...

ای مؤمن بیا تا دست نیایش بسوی درگاه ابدیت دراز کنیم و اشک زاری بر سجاده‫ی تقوا ریزیم و از خدایمان بخواهیم: بار الها طاعات، عبادات، دعا و نیایش ما را در ماه رمضان پذیرا باش. و از گناهانمان درگذر و ما را از قبول شدگان درگاهت قرار ده...‬‬‬‬‬‬‬

‬‬ رمضان آمد و رفت...

در لحظاتی که تو ای مؤمن در مهمانی خدایت و در خانه‌ی او به نماز و تلاوت قرآن مشغول بودی چه بسا محرومان نگون بختی بودند که وقتشان را در بازارها و در مقابل فیلمها و سریالهای پوچ و بی‌محتوا و در کارهای شیطانی و بی‌بها می‌گذراندند... پس باید خدای را شکر و سپاس گوئیم که به ما توفیق طاعت داد...‬‬‬‬‬‬‬

شکر و سپاس و منت و عزت خدای را
پروردگار خلق و خداوند کبریا
دادار غیب دان و نگهدار آسمان
رزاق بنده‌پرور و خلاق رهنما‬‬‬‬‬‬‬

چقدر بدبخت و محروم بودند آنانیکه از لذت طاعت و عبادت پروردگارشان محروم ماندند... خدایا تو را هزاران هزار سپاس و شکر بر نعمت توفیق برای طاعت و عبادتت.