حدیث هفتم:
و در صحیح مسلم و در بعضی متون دیگر به نقل از ابی الهیاج أسدی آمده است که گفت: علی ابن ابی طالب س بمن فرمود:
«ألا ابعثك على ما بعثي عليه رسول الله ص، أن لا أدع تمثالاً إلا طمسته ولا قبراً مشرفاً إلا سويته» «آیا ترا برای انجام کاری نفرستم که رسول الله صمرا برای انجام آن فرستادند. مرا فرستادند که هیچ (بت) مجسمه‌ای را نگذارم مگر این‌که آنرا از بین ببرم. و هیچ قبر بلندی را نگذارم مگر این‌که هموارش کنم».
و در صحیح مسلم نیز از ثمامه بن شُفیّ شبیه این روایت نقل شده است.
این حدیث شریف بزرگ‌ترین دلیل است که هر قبری که بلندتر از اندازه مشروع باشد واجب است که هموار شود، منظور از قبرهای بلند قبرهایی است که حجم آن‌ها بزرگ شود یا این‌که بر روی آن‌ها گنبد و مسجد ساخته شود، چون از این گونه کارها بدون شک و شبهه نهی شده است زیرا پیامبر صامیر المؤمنین علی ابن ابی طالب س را با یک دستور ویژه فرستادند و مأمور خراب کردن چنین قبرهایی فرمودند و خود حضرت علی س در ایام خلافت‌شان ابوالهیاج اسدی را مأمور این کار کردند.