شرح الصدور در حل مشکل اختلاف بین علماء

تجلی الوهیت در دعا

هرکدام از این سه تا یعنی بت پرست و نصرانی و مسلمان جاهل، در هنگام خواندن و دعا کردن، قطعا و حتماً به پیشگاه کسی که او را می‌‌خوانند:

• احساس فقر و نیاز می‌‌کنند.

• معتقدند کسی که او را می‌‌خوانند دعایشان را می‌‌شنود.

• احوال و کیفیت درونی‌شان را می‌‌داند.

• دیدن و شنیدن از یک دعا کننده مزاحم او نمی‌شود. یعنی در یک آن هر کسی را می‌‌بیند و دعایش را می‌‌شنود.

• زبان‌های گوناگون و صداهای فراوان برایش مشکل ایجاد نمی‌کنند.

• نه تنها نطق زبان را می‌‌شنود که آنچه در اعماق قلب پنهان باشد را نیز می‌‌داند.

• آن‌ها هنگامی که او را می‌‌خوانند یقین و باور دارند که او بر اجابت دعای آنان و دعای هر دعا کننده‌ای قدرت کامل دارد، هر چند که زمان یکی و فاصله‌ها زیاد باشد.

• دعا کننده در چنین حالتی از اعمال قلبش به تعظیم آن که او را می‌‌خواند می‌‌پردازد و با کمال عاجزی و فروتنی وابستگی‌اش را به او ابراز می‌کند.

همه این صفاتی که به آن‌ها اشاره کردیم از خصایص ألوهیت است وقتی دانستید که دعا با این صفت و کیفیت حقیقت عبادت است پس بدانید که:

هیچ فرقی نیست که دعا کننده معتقد باشد که کسی که او را می‌‌خواند و از او حاجت می‌‌طلبد، خودش مستقلاً قادر باشد دعوت او را اجابت کند، یا آنگونه که ادعا می‌‌شود بین او و بین خدا واسطه باشد و برایش نزد خدا شفاعت کند و او را به خدا نزدیک کند!.