علمِ مضِر!
پس در این صورت علم چنین شخصی برایش فتنه و مصیبت و عذاب است، و بودن و نبودنش برابر است، بلکه بودنش ضرر بیشتری دارد چونکه با داشتن چنین علمی در مجالس‌شان رفت و آمد کردن، و چه با زبان و چه با سکوت با آنان اظهار موافقت کردن، در واقع به آن‌ها روحیه می‌دهد و سایر مردم گمان می‌‌کنند که این عالم در این مسأله با آن‌ها و از جمله آن‌هاست!.
بنابراین با توجه به وضعیت مذکور امثال این علماء حتی اگر بخواهند نمی‌توانند نهی از منکر کنند و حرفشان خریدار ندارد بلکه بر عکس، آن‌ها از اسم و موقعیت او سوء استفاده می‌‌کنند، واقعاً بسیار کم هستند علمایی که مسئولیتشان را ادا کنند و حق را آشکارا بیان کنند، به همین دلیل است که خداوند برکت را از علم آنان می‌‌گیرد و علم‌شان را نابود می‌کند که بعد از آن هر گز رستگار نخواهند شد.