غفلتِ بزرگان!
تعجب اینجاست که این غفلت و فراموشی در کتاب‌های بعضی علمای بزرگ نیز به چشم می‌‌‌خورد، و در اشعار و قصیده‌هایی که شعراء بویژه شعرایی که در مدح رسول گرامی صو خلفای راشدین و پادشاهان و سلاطین شعر سروده‌اند صریح و آشکار مشاهده می‌‌‌شود!.
گاهی از این گروه غافل! کلماتی صادر شده که دل‌ها را به لرزه در می‌‌‌آورد، و مو در بدن انسان راست می‌‌‌شود، و انسان مؤمن می‌‌‌ترسد که مبادا خشم و غضب الهی حتی بر خواننده آن نازل شود، چه رسد به کسی که چنین کلماتی را سروده و نوشته است، که این امر چیزی جز غفلت و بی‌توجهی و جهالت نمی‌تواند باشد، که گاهی در احوال و نوشته‌های آنان انعکاس پیدا می‌‌‌کند.