اخلاقِ داعیانه
پس بر هر عالم و طالب علم و هر کسی که اندک دانش و آگاهی دارد واجب است، مردم را نصیحت کند و با «حکمت و موعظه حسنه و بحث و مجادله نیکو»، حق را برای آنان روشن نماید و آنان را به‌سوی حق فرا خواند.
و با «اخلاق داعیانه و قلب بزرگ»:
• محیطی که آنان زندگی می‌کنند، و فشارهایی که از محیط بر افکار و تصورات آنان وارد می‌‌شود، و تأثیر آن بر درک و احساس آنانرا در نظر داشته باشد.
• و بر اصلاح و هدایت آنان حریص و کوشا باشد.
• و با رحمت و شفقت و مهربانی هر چه در توان دارد برای ارشاد و راهنمایی و روشنگری آنان به خرج دهد.
درود و رحمت خدا بر آن پیامبر رحمتی باد که پروردگار مهربانش در وصف ایشان چنین فرموده است: ﴿لعَزِيزٌ عَلَيۡهِ مَا عَنِتُّمۡ حَرِيصٌ عَلَيۡكُم بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ رَءُوفٞ رَّحِيمٞ﴾[التوبة: ۱۲۸]. «هر گونه درد و رنج و بلا و مصیبتی که به شما برسد، بر او سخت و گران می‌‌آید و اصرار به هدایت شما دارد، و نسبت به مؤمنان دارای محبت و لطف فراوان و بسیار مهربان است».