شرح الصدور در حل مشکل اختلاف بین علماء

هو! هو!

مخصوصاً هنگامی که لفظ از حالت حقیقی خود خارج شده و به شکل دیگری تلفظ شود و معنی و مفهوم دیگری بدهد. مثلا بجای محمد ممد! ممد! بگویند!.

حالا کسانی که به ادعای خودشان لفظ مبارک و مقدس الله را تکرار می‌‌کنند کم کم به هو! هو! تبدیل می‌‌شود «هو» یعنی چه؟! یعنی«او»؟!! این است اسلام و شریعت؟ کجا رسول مکرم مان صیا صحابه بزرگوار یا اهل بیت اطهارشان شاجمعین یا علماء و به اصطلاح بزرگان طریقت اینگونه ذکر کرده‌اند!! این جسارت و بی‌ادبی به ذات یگانه الله متعال کار علماء نیست، تحقیق کنید و ببینید کار کدام تاجرِ دین فروش!!! است، که با رفقایش از این راه امرار معاش می‌‌‌کند!!.

دیگر این‌که اگر به قرآن کریم و سنت رسول اکرم صبنگریم، آیا در جائی دیده می‌‌شود که نام خداوند به تنهائی یا به صورت تکراری آمده باشد؟ هر جائی که «نام مقدس الله» آمده در سیاق جمله مفیدی آمده که به یکتای و یگانگی و پاکی و عبودیت خداوند عزوجل دلالت می‌‌کند) [11].

وِردها و دعاهای رسول اکرم صو یارانش پیش روی ماست همه آنچه که از رسول الله صدر این باره ثابت شده را از اینگونه نعره‌ها و سروصداهای بی‌ادبانه خالی می‌‌‌بینیم.

این سروصداها و بی‌ادبی‌ها عادت کسانی است، که از راه خدا و رهنمودهای پیامبر بزرگوارش صبه دور هستند.

[11]ذکرِ مشروع: ذکر ثابت در سنت که فضائل بی‌شماری برایش آمده در جملات ذیل خلاصه می‌‌شود: «سبحان الله والحمدلله ولا إله إلا الله والله اکبر ولا حول ولا قوة إلا بالله، سبحان الله وبحمده، سبحان الله العظيم» وغیره که در سنت صحیح ثابت است. ترجمه: «خداوند پاک است»، «هر گونه ثنا و ستایشی مخصوص خداوند است»، «جز الله هیچ معبودی شایستۀ پرستش نیست»، «و خداوند از همه چیز و همه کس برتر و بزرگ‌تر است»، «و نجات از هیچ مصیبت و توفیق در هیچ کاری جز با کمک خداوند ممکن نیست»، «خداوند پاک است و فقط حمد و ثنای او را می‌‌گوییم»، «و پاک است الله آن ذاتیکه بزرگ است». اما اگر شخص بزرگوار و محترمی را «محمد» بنامند سپس گروهی از مردم نزد او آمده و محمد! محمد! بگویند این نوعی تمسخر و اهانت به آن شخصیت بزرگوار نیست؟! مترجم.