دلیل نهم: توصیف بریتانیا به امپراطوری‌ای که خورشید در آن غروب نمی‌کند!
همفر در آغاز خاطراتش، بریتانیا را چنان امپراطوری‌ای توصیف می‌کند که خورشید در آن غروب نمی‌کند[١٨٨].
پرواضح است که در آن زمان، سندی یافت نمی‌شود که به عنوان امپراطوری بریتانیایی که خورشید در آن غروب نمی‌کند! باشد.
بریتانیا، هند را در سال ١٨١٩م، میانمار را در سال ١٨٢٤م، چین را در سال ١٨٤٢م و مصر را در سال ١٨٨٢م اشغال کرد. پس چگونه بریتانیا را با صفتی توصیف می‌کند که پس از سال‌های طولانی بدان دست یافت؟![١٨٩]
[١٨٨]- خاطرات همفر، ص٥.
[١٨٩]- نک: عصر النهضة والعالم الحدیث، دکتر جلال یحیی، ص ٤٣٢- ٤٣٥؛ مبحث «التوسع الانجلیزی»؛ «معالم التاریخ الأوربی الحدیث»، دکتر جاد طه و جلال یحیی. سفیر خارجی سوریه، محمد عدنان مراد، در کتاب «صراع القوی في المحیط الهندی والخلیج العربی- جذوره التاریخیة وأبعاده»، ص ٣٠٣، در مرحلۀ بعد از اشغال هند توسط بریتانیا (١٨١٩هـ) می‌گوید: «هند بریتانیایی آن مرحله تاریخی را آغاز کرد، در حالی که مرکز مستعمره بریتانیا بود، دیری نگذشت که مراحل کندی را پشت سر گذاشت به سوی امپراطوری‌ای سرکش، که سیاست استعماری‌ای را اجرا می‌کرد که در لندن برنامه‌ریزی و در دهلی نو و بمبئی تدریس و اجرا می‌شد، یعنی سر در لندن و قلب در هند بود». نیز؛ نک: أفول وسقوط الإمبراطوریة البریطانیة، بیرس برندون.