دلیل پانزدهم: توصیف شیخ محمد بن عبدالوهاب رحمه الله به آزاداندیشی
همفر میگوید: «محمد بن عبدالوهاب جوان کاملاً آزاداندیشی بود... چنانکه برای پیروی از مذاهب چهارگانه هیچ ارزشی قائل نبود»[١٩٦].
با اندکی تأمل، دروغ آشکار این سخن مشخص میشود. چگونه کسیکه در صحرا پرورش مییابد، آزاداندیش است؟ آن هم نه آزاداندیشی عادی، بلکه کاملاً آزاداندیش؟ شیخ محمد چگونه هیچ ارزشی برای مذاهب چهارگانه قائل نیست، در حالیکه از آنها خارج نشد و تجاوز نکرد؟ کتابهایش در بین مردم منتشر شده و در دسترس همگان قرار دارد، علمای امت آنها را خواندهاند، اما حتی یک عالم هم چنین سخنی نگفته است. اگر شیخ یکی از ائمه را کمارزش دانسته بود، به طور قطع علما بر او برمیافروختند و پاسخش را میدادند.
[١٩٦]- خاطرات همفر، ص٣١.