سخن پایانی
شیخ مالک بن حسین می‌گوید: «پس از بررسی این خاطرات، برایم آشکار شد که این خاطرات نتیجه خیال‌بافی فرد یا مجموعه‌ای به هدف تخریب دعوت امام محمد بن عبدالوهاب / به دروغ و افترا است، دلایل زیادی بر این مطلب دلالت دارند»[٣١٩].
این ادله را شناخته‌ایم که همان تدوین کاذب خاطرات است که او را در زمره کسانی قرار می‌دهد که الله أ در مورد آنان می‌فرماید:
﴿وَٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ بِغَيۡرِ مَا ٱكۡتَسَبُواْ فَقَدِ ٱحۡتَمَلُواْ بُهۡتَٰنٗا وَإِثۡمٗا مُّبِينٗا٥٨﴾ [الأحزاب: ٥٨].
«و کسانی‌که مردان مؤمن و زنان مؤمن را بی‌هیچ گناهی که مرتکب شده باشند؛ آزار می‌دهند، به راستی (بار) بهتان و گناه آشکاری را به دوش کشیده‌اند».
والله الهادی، وصلی الله وسلم علی نبینا محمد، وآله وصحبه أجمعین.
[٣١٩]- مجله الأصالة، شماره ٣١.