پاسخ به خاطرات واهی همفر، جاسوس بریتانیایی

دلیل بیست و پنجم: ادعای ایمان شیخ محمد بن عبدالوهاب رحمه الله به تقیه

همفر می‌گوید شیخ محمد بن عبدالوهاب به تقیه ایمان داشت[٢٣٢].

پاسخ این دروغ چنین است که شیخ  / در مبحث پاسخ به رافضی‌ها در مسألۀ تقیه می‌گوید[٢٣٣]: «مفهوم سخنشان این است که معنای تقیه از نظر آنان چنین است: کتمان حق، یا ترک لازم، یا ارتکاب منهی؛ به خاطر ترس از مردم، والله اعلم.

پس به جهل این دروغگویان بنگر، و بر اساس این تقیه منحوس و ننگین، این را بنا کرده‌اند که علی  س نص خلافت خویش و مبایعت خلفای سه‌گانه  ش را کتمان کرد... این امر، عدم اطمینان به اقوال و افعال ائمه اهل بیت را می‌طلبد؛ زیرا احتمال می‌رود که اقوال و افعالشان از روی تقیه صادر شده باشد!... بسیار زشت است سخن گروهی که به معنای نقص امامانشان می‌باشد، امامانی که از آن پاک هستند».

[٢٣٢]- خاطرات همفر، ص ٥٠.

[٢٣٣]- ص ٢٧- ٢٨.