پیشنهاد و توصیه
امیدوارم مقامات و اولیای امور کشور در قدم نخست، سپس محصلین و دانشمندان وطن، در باره اهمیت کار و بیان خطر ترک آن و پیامدها و چالش‌هایی که به سبب آن در جامعه ایجاد می‌شود، به مردم آگاهی داده و سهم فعال شان را در راه اندازی و زمینه سازی کار و رشد آن به وجه شرعی در جامعه ایفا نمایند تا مصالح مسلمانان تحقق یافته و عزت و قوت از دست رفته آن‌ها احیا گردد، تا اقتصاد قابل رشد را بوسیله آن فراهم کنند و جلو بیکاری و فرار جوانان از کشور را گرفته و در راه سرفرازی اسلام و مسلمانان بکوشند تا شاهد نتایج ملموس و مشهود آن با مساعی خستگی ناپذیرشان در جامعه باشند.
بنابراین نخست خود، سپس دانشجویان و سایر دانشمندان محترم و اهل فهم و فکر را فراخوانده و توصیه می‌نمایم که به کار و فعالیت اهمیت ویژه بدهند و تمام جوانب کار را تحت بررسی و پژوهش قرار داده و برای چالش‌های آن «راه حل‌های معقول بگذارند، تا در رشد اقتصاد کشور گام‌های چشمگیری برداشته شود و آفات و آسیب‌های ناشی از بیکاری محو و نابود گردیده و عواقب ناگوار آن در جامعه عرض اندام نکند. در باره کار حلال و حرام به مردم وضاحت داده شود، در این راستا دانشجویان عزیز موثرترین اشخاصی‌اند که می‌توانند نقش عمده خود را در قبال مسوولیتی که بدوش دارند درست ادا نمایند.
همچنان تمام پوهنتون‌های (دانشگاه‌های) کشورما افغانستان و سایر پوهنتون‌های کشورهای اسلامی را مخاطب قرار داده و ندا می‌دهم که هر یک نظر به تخصصی که دارد در مورد کار و اهمیت آن در رشد اقتصاد مسلمانان توجه خاص بکنند و در خصوص بررسی گسترده و مفید علمی با همکاری افراد توانا، وقت به خرج داده و پیرامون پیامدهای منفی بیکاری که تاثیر مستقیم به رشد اقتصاد کشور دارد بحث و تحقیق نمایند تا اضرار ناشی از بیکاری تقلیل یافته و به مرور زمان ریشه کن گردد.
امیدوارم قضایای کار را در اولویت‌ها گذاشته و جزئیات و فروعاتش را مورد بررسی، تحقیق، تحلیل و نقد قرار بدهند تا مردم از حقیقت و اهمیت کار آگاه شده و از خطر بزرگ بیکاری و اثرات منفی آن در جامعه برحذر باشند.