مسأله دوم: مفهوم اجرای این هدف و کیفیّت آن
اینکه قرآن را با نیّت عمل به آن و یا دانستن آن را بخواند و به آن عمل کند، درمقابل آیات آن درنگ می‌کند تا ببیند که از آن چه می‌خواهد، آیا درآن به کاری امر شده و یا از آن نهی شده است. یا در آن فضیلتی است که به وسیله آن آراسته می‌شود یا خطر فراگیری است که به وسیله آن برحذر می‌ماند.
قرآن همان دلیل علمی برای روشن سازی روح و محافظت از آن است. پس لازم است که هر مسلمانی به وسیله آن، روح خود را تربیت و تهذیب کند.و قرآن را به نیّت حل مشکلات یا اصلاح عیوب بخواند و از تفسیر ظاهری آن بپرهیزد و برای درمان بیماری‌ها آن را به کمک بطلبد. به خاطر بررسی و جتسجوی مسایل مختلف قرآن بخواند.
وقتی که ما برای درمان مشکلات تربیتی خود در فلان کتب یا در مجلات و روزنامه‌ها یا کانال‌های ماهواره‌ای می‌گردیم، اما هر چند که بعضی فایده‌های موقتی و تدریجی داشته باشد، با این کار این هدف مهم از اهداف قرآن را تعطیل کرده‌ایم در صورتی که هر تربیتی که به طور مستقیم مبتنی بر قرآن نباشد تربیتی قاصر است. ودر حقیقت تربیت نوجوانان و جوانان بایستی به طور مستقیم و با روش‌ها و شیوه‌های مختلف از قرآن گرفته شده باشد.
بعضی از ما وقتی که به دنیا و فایده‌های آن دلبستگی پیدا می‌کنیم، با دانش‌ها و نظریه‌های غربی آزموده می‌شویم و فکر می‌کنیم که سعادت، پیروزی، نیروی اداری و اقتصادی در آن‌ها موجود است. در حالیکه برای این کار توجیهات شدیدی می‌آوریم. و برای این تصرفات خود، به دلایل عمده‌ای احتجاج می‌ورزیم.