حقيقت تلخ:
و من در خلال زندگی با مردم و بررسی کتاب‌ها به حقیقت تلخی دست یافتم، و آن این‌که ائمه اهل بیت چون هر یک از دیگر مصلحان دوبار مورد ستم قرار گرفته‌اند!! یکبار از سوی دشمنان، و بار دیگر از سوی پیروان خود مورد ستم قرار گرفته‌اند.
اما دشمنان، آن‌ها را مورد طعن و تشنیع قرار دادند و سیرت آن‌ها را مشوه کردند، و سخت‌ترین این طعنه زنی و تخریب سیمای پاک آن‌ها حرکتی بود پنهانی که خود را در لباس پیروی از آن‌ها و منتسب بودن به آن‌ها پنهان کرده بود تا پیروان واقعی و دوستداران ائمه متوجه نشوند.
اما پیروان، وقتی که فریب دشمنانی را خوردند که در لباس دوست بودند و آن‌ها را تصدیق کردند به آن سخنان دروغین عمل کردند بلکه به جوش آمده و آن سخنان را بنام ائمه پخش کردند.
در واقع ستم این پیروان ستم بزرگ‌تری بر ائمه بود، براستی که چه فاجعه و مصیبت بزرگی بوده است. و در این جا نیاز می‌بینم تا قلم را بگذارم و دوبار گریه نمایم!! اما... فایده گریه کردن چیست؟ و تا کی باید گریه کرد؟
آیا وقت آن نرسیده است تا ما سهمیه خود را از امیدوار بودن به آینده به دست بگیریم؟ و آستین همت و فعالیت را بالا بزنیم تا راه را ادامه بدهیم و به هدف برسیم و حقیقت را در میان انوار درخشان حق بشناسیم!!