بیان سخن‌های کفر و شرک
۱- پسند کردن کفر، کفر است.
۲- خوب دانستن کلمات کفرآمیز.
۳- دیگران را وادار کردن به گفتن کلمات کفر.
۴- از ایمان خود پشیمان شدن که شخص می‌گوید: اگر من مسلمان نمی‌بودم فلان کار نمی‌شد.
۵- در فوت اولاد و غیره این چنین می‌گوید که خدا فقط در صدد بردن همین بود و برای کشتن کسی دیگر غیر از این ندید.
۶- یا می‌گوید: خدا اینطور نباید می‌بود یا این ظلمی که خدا کرد دیگری نمی‌کند.
٧- به غیر خدا این عقیده را داشتن که: در همه وقت حالات ما به آن معلوم است.
۸- غیر خدا را از دور آواز دادن به این نیت که آن می‌شنود.
٩- غیر خدا را صاحب نفع و ضرر دانستن.
۱۰- از غیر خدا مقصود و مراد خواستن و روزی طلب کردن.
۱۱- بنام غیر خدا روزه گرفتن و غیر خدا را سجده کردن و بنام غیر خدا حیوانی نذر و ذبح کردن.
۱۲- فرمان مخلوق را بر فرمان خالق مقدم دانستن.
۱۳- در پیش کسی به سجده افتادن یا به مثل تصاویر بدون حرکت ایستادن.
۱۴- احترام کردن زیارات بزرگان را به اندازه احترام خانه خدا.
۱۵- عمرپرست، حسین بخش، علی بخش، عبدالنبی، عبدالحسین، محمدپرست نام گذاشتن و عقیده بر این داشتن.
۱۶- حیوانی بنام کسی نذرکردن و از آن حیوان احترام گرفتن.
۱٧- کار و بار عالم را از تاثیر ستاره‌ها دانستن.
۱۸- روز خوب و بد را پرسیدن.
۱٩- شگون و فال بد زدن.
۲۰- ماهی یا روزی را نحس دانستن.
۲۱- نام بزرگی را ورد وظیفه کردن.
۲۲- و این چنین گفتن که: اگر خدا و رسول بخواهد اینطور می‌شود، فقط هرچه خدا بخواهد می‌شود.
۲۳- به جان یا سرکسی قسم خوردن.
۲۴- عکس پدر و برادر یا غیره را به قصد حرکت در خانه یا جیب گذاشته و تعظیم نمودن.