احکام دیدن ماه
مسئله ٧۸۵: اگر آسمان ابری است که به واسطه آن ماه دیده نمی‌شود در این حالت یک نفر مسلمان پرهیزگار گواهی داد که: من ماه را دیده‌ام، گواهی‌اش معتبر و ماه ثابت می‌شود، مرد باشد یا زن.
مسئله ٧۸۶: اگر به واسطه ابر و غیره ماه عید دیده نشد شهادت یک نفر هر که باشد جائز نیست، بلکه شهادت دو مرد با اوصاف ذکر شده یا یک مرد و دو زن معتبر است.
مسئله ٧۸٧: کسی که پایبند دین نیست و واضح و علناً گناه می‌کند، مثلا نماز نمی‌خواند، و روزه نمی‌گیرد، دروغ می‌گوید سخن آن را هیچ اعتباری نیست اگر چه قسم یاد کند و چند نفر هم باشند.
مسئله ٧۸۸: این گفته مشهوره بین عوام الناس که: روز چهارم ماه رجب روز اول ماه رمضان است اعتباری ندارد.
مسئله ٧۸٩: اگر آسمان صاف باشد به شهادت دو یا چهار نفر ماه ثابت نمی‌شود بلکه باید جماعت بزرگی باشد که امکان دروغ گفتن همه آن‌ها نباشد، آنگاه دیدن ماه ثابت می‌شود.
مسئله ٧٩۰: اگر در تمام شهر مشهور شد که شب ماه دیده شد و بسیاری ماه را دیده‌اند، ولی با وجود تلاش کسی یافت نشد که بگوید: من ماه را دیده‌ام، این چنین شایعه هیچ اعتباری ندارد.
مسئله ٧٩۱: اگر شخص تنها ماه را دید و بس، بر آن لازم است که روزه بگیرد نه بر دیگران، و اگر سی روز تمام شد و ماه دیده نشد، سی و یکمین روز را باید روزه بگیرد، و با دیگران عید کند.
مسئله ٧٩۲: اگر شخص ماه عید را دید و غیر آن هیچکس ندید دیدنش اعتبار ندارد و باید روزه بگیرد.
مسئله ٧٩۳: اگر در یک شهری ماه دیده شد برای تمام شهرها ماه ثابت است اگرچه بین این شهر و بقیه شهرها فاصله زیادی باشد.
مسئله ٧٩۴: اگر به شهادت دو نفر واجد الشرایط ماه ثابت شد و به همان حساب سی روز روزه گرفتند، و ماه دیده نشد خواه آسمان صاف باشد خواه نه، در روز سی و یکمین افطار کنند و آن روز روز اول شوال دانسته شود.
مسئله ٧٩۵: اگر در روز سی‌ام ماه دیده شد، ماه از شب آینده حساب می‌شود خواه پیش از زوال باشد یا بعد از زوال.
مسئله ٧٩۶: خبر دیدن ماه به وسیله نامه، یا رادیو، یا تلفن بی‌سیم، و تقویم از لحاظ شرعی معتبر نیست مگر علامت دیگری که مؤید و مفید یقین باشد به آن بپیوندد که در این صورت معتبر خواهد بود.