کسی که تکدی گری میکند، بدون آن که نیاز داشته باشد
تهیدستی که از روی کرامت نفس به خرج روزانهاش بسنده میکند و به خاطر آبرو و عزت خود از مردم چیزی نمیخواهد، و خود را در برابر دیگران ذلیل نمیگرداند، بهتر است از کسی که بهسوی مردم دست دراز میکند و از آنان کمک میخواهد و شکایت فقر و ناداریاش را به نزد دیگران میبرد.
اما زشتتر و قبیحتر این است که انسان با وجود برخورداری از پوشاک، غذا و نوشیدنیاش به حد کافی، دست نیاز را به سوی دیگران دراز کند.
رسول خدا جاین گونه افراد را از چنین کاری بر حذر داشته و میفرماید:
«هر کس بدون آن که نیازی داشته باشد، به سوی مردم دست دراز کند، در روز قیامت در حالی میآید که پوست چهرهاش خراش برداشته است.» صحابه پرسیدند: یا رسول الله! چه مقدار داشته باشد که او را از پرسیدن بینیاز میکند؟ فرمود: «پنجاه درهم یا قیمت آن از طلا»[۲۲۱].
[۲۲۱] سنن ابوداود.