قاعدۀ اول: عدالتی کامل که هیچ ستمی با آن همراه نخواهد بود
زیرا پروردگار کریم ما عادل است و به کسی ستم روا نمیدارد.
خداوند میفرماید: ﴿ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا كَسَبَتۡ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ﴾[البقرة: ۲٨۱]. «سپس به هر کسی آنچه را فراچنگ آورده است به تمامی بازپس داده میشود، و به آنان ستم نخواهد شد».
و نیز میفرماید: ﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَظۡلِمُ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ﴾[النساء: ۴٠]. «خداوند هرگز به اندازۀ ذرّهای ستم نخواهد کرد».
و نیز میفرماید: ﴿وَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّٰلِحَٰتِ مِن ذَكَرٍ أَوۡ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَأُوْلَٰٓئِكَ يَدۡخُلُونَ ٱلۡجَنَّةَ وَلَا يُظۡلَمُونَ نَقِيرٗا١٢٤﴾[النساء: ۱۲۴]. «کسی که اعمال شایسته انجام دهد و مؤمن باشد ـ خواه مرد و خواه زن ـ چنان کسانی داخل بهشت شوند و کمترین ستمی بدانان نمیشود».
رسول خدا جفرمود: «خداوند تعالی فرمود: ای بندگانم من ظلم و ستم را بر خویش حرام کردم، آن را نیز در میان شما حرام ساختم، پس به یکدیگر ظلم و ستم نکنید. ای بندگانم همۀ شما گمراهید، جز آن که من او را هدایت کرده ام، پس از من هدایت بطلبید تا شما را هدایت کنم!.
ای بندگانم همۀ شما گرسنه اید، مگر آن که من او را غذا بدهم، پس از من بخواهید تا به شما غذا بدهم.
ای بندگانم! همۀ شما برهنه اید، مگر کسی که من او را بپوشانم، پس از من بخواهید تا من شما را بپوشانم!.
ای بندگانم! شما شب و روز خطا میکنید و من همۀ گناهان را میآمرزم، از من آمرزش بخواهید، تا شما را بیامرزم!.
ای بندگانم! شما به من قدرت ضرر رساندن ندارید تا به من ضرر برسانید و هم شما قدرت نفع رساندن به من را ندارید تا به من نفع رسانید!
ای بندگانم! اگر اول و آخر و انس و جن شما بر پرهیزگارترین قلب یک مرد جمع شوید، این امر به مُلک من چیزی نمیافزاید! و اگر اول و آخر و انس و جن شما بر عاصیترین قلب یک مرد جمع شوید، این هم به مُلک من نقصی وارد نمیکند!.
ای بندگانم! اگر اول و آخر و انس و جن شما بر یک جا بایستند و از من درخواست کنند وآنگهی به هر فرد، خواستهاش را بدهم از آنچه در نزد من است، کم نمیکند، جز به اندازهای که یک سوزن که در دریا فرو شود و از آب دریا کم نماید!.
ای بندگانم، همانا این اعمال شماست که آن را بر میشمارم و شما را به نتایج آن میرسانم، پس کسی که خیری یافت، باید حمد و ثنای حق تعالی را بجا آورد، و اگر کسی غیر از این را یافت، باید جز خویش کسی را ملامت نکند» [۲۳۴]!.
[۲۳۴] صحیح مسلم.