وفات پدر
استاد مودودی – هم چنانکه خود بعدها تعریف میکرد – در ایام زندگی در شهر اورنگ آباد در فقر مالی شدیدی به سر میبرد. خانهی آنان پانزده کیلومتر از دارالعلوم دور بود و هر روز با پای پیاده این مسیر را دو بار طی میکرد. گاهی اوقات نیز پیش میآمد که چیزی برای خوردن نداشت. این وضعیت شش ماه ادامه داشت تا اینکه پدر در اثر ابتلا یک بیماری فلج شد و به کلی خانهنشین گشت. استاد نیز درس و مدرسه را رها کرد و همراه با مادرش رهسپار بهوپال شد و در آنجا تا زمان فوت پدر (۱۹۱۷ م) کمر به خدمت او بست.