فصل هشتم: عطرهای بهشتی و بوی آن
خداوند متعال میفرماید:
﴿...وَٱلَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَلَن يُضِلَّ أَعۡمَٰلَهُمۡ ٤ سَيَهۡدِيهِمۡ وَيُصۡلِحُ بَالَهُمۡ ٥ وَيُدۡخِلُهُمُ ٱلۡجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمۡ ٦﴾[محمد: ۴-۶].
«کسانی که در راه خدا کشته میشوند خداوند هرگز کارهایشان را نادیده نمیگیرد و بیمزد نمیگذارد * به زودی آنها را رهنمود کرده و حال و وضعشان را خوب و عالی مینماید * و آنان را به بهشتی وارد میگرداند که آن را بدیشان معرفی کرده است».
بعضی گفتهاند: معرفی بهشت با خوشبو نمودن آن صورت میگیرد، با بوی خوشی که از آن به مشام میرسد آنها آن را میشناسد.
ابوداود از عبدالله بن عمربروایت میکند که رسول خداصفرمودند: «کسی که خود را به غیر از پدر خود منسوب نماید، بوی بهشت را نمیفهمد. هر چند بوی آن از مسافت پنجاه سال استشمام میشود».
در روایتی آمده است:« از بُعد هفتاد سالگی به مشام میرسد»[ ].
بخاری از عبدالله بن عمروسروایت میکند که رسول خداصفرمودند:
«کسی که معاهد و هم پیمانی را بکشد بوی بهشت به مشامش نمیرسد در حالی که بویش از مسافت چهل سال به مشام میرسد»[ ].
امام احمد از عبدالله بن عمروسروایت میکند که رسول خداصفرمودند:
کسی که فردی از اهل ذمه[ ] را بکشد، بوی بهشت به مشامش نمیرسد با وجود اینکه بویش از مسافت چهل سالی مشخص است[ ].
در صحیحین از انسبن مالک از سعدبن معاذ به ثبت رسیده است که فرمود:
«انس بن نضر در غزوه احد از کنارمان گذشت، به او گفتیم: کجا ای انس؟ گفت: چه خوش است بوی بهشت، به خدا سوگند من بویش را از طرف احد احساس میکنم، در آن روز آنقدر جنگید تا به شهادت رسید و از شدت و کثرت زخمها و جراحاتش شناخته نمیشد تا اینکه خواهرش ربیع دختر نضر او را از سر انگشتانش شناخت، او در آن روز هشتاد و اندی ضربه مابین ضربات شمشیر و نیزه و تیر خورده بود».
انسسدر آن روز بوی بهشت را از بالای آسمانها استشمام میکند. احتمالاً بهشت در آن روز به مؤمنان نزدیک شده[ ] (والله اعلم).