زندگي و زندگان در آسمان
استاد عبدالرزاق نوفل در کتاب «الله والعلم الحديث» تحت عنوان «ساکنان کواکب» این حقیقت را روشن ساخته است که قرآن کریم اولین کتابی است که از وجود موجودات زنده درآسمانها خبر داده است.
و بعد از انتشار این کتاب،اخبار و اطلاعات علمی در این عرصه به حدی از تواتر رسید که هیچ مجالی را برای شک در این حقیقت باقی نمی‌گذاشت.
قرآن کریم به روشنی و به تکرار بر این حقیقت تأکید می‌گذارد که در کواکب آسمانها زندگان و موجودات آگاهی وجود دارند که حمد و تسبیح خداوندأرا می‌گویند و از او آمرزش می‌طلبند.
روایات و مشاهدات شبه علمی در باره‌ی وجود موجودات زنده در کواکب دیگر و از جمله داستان «بشقاب پرنده‌ها» که احیاناً نقل محفل مجلات داستانی و علمی می‌شود، موضوعی نیست که ما بتوانیم در مساحت اندک این کتاب برای آن جایی بیابیم، پس ناگزیر به اشاراتی گذرا در این باره اکتفا می‌کنیم:
دانشمند بزرگ روسی «پروفیسر لیابانوف» بعد از پژوهش و بررسی ممتد چهل و پنج ساله‌ی خویش، اثبات کرد که انفجار هولناک حاصله از سقوط شهاب آسمانی در سیبریا به تاریخ ۳۰ جنوری ۱۹۰۸ در نتیجه‌ی برخورد سفینه‌یی بوده است که از سیاره‌ی دیگری راهی زمین گردیده بود.
بعد از گذشت مدت نسبتاً اندکی، یعنی دقیقاً در مارچ سال ۱۹۵۹ کتابی در روسیه متشر گردید که به طور قاطع می‌گفت: انفجار مهیب فوق الذکر در اثر برخورد سفینه‌یی بوده است که از سیاره‌ی زهره وارد زمین شده بود و قربانیان این حادثه، با اعراض بیماری مبهمی که از نظر وصفی با مرگ در اثر اشعاع اتمی «Atimic Reduation» منطبق است، از بین رفته اند و آهن باقی مانده از آن سفینه نیز هیچگونه شباهتی با آهن زمین یا آهنگ نیازکهای شهاب ندارد.
نظیر چنین حادثه‌یی در ایالات متحده‌ی امریکا دقیقاً در سال ۱۹۵۶ آنگاه رونما گردید که کره‌ی معدنیی به قطر یک متر در ایالت کنتاکی به دست آمد. در داخل آن کره استوانه‌یی قرار داشت که آن استوانه با سرعت بسیار زیادی در حال چرخش بود. دانشمندان علوم طبیعی و شیمی پس از آزمایش دقیق آن به نتیجه‌یی رسیدند که چون صاعقه‌یی بر سرشان فرود آمد و همه را وحشت‌زده ساخت، این نتیجه گیری می‌گفت که: کره‌ی فوق الذکر از ماده‌ی کوبالت خالص و طبیعی ساخته شده و این معدن در این حالت طبیعی و خالص اصلاً در کره‌ی زمین وجود ندارد. پس هیچ تفسیر و تعلیلی برای این پدیده غیر از این فرضیه نمی‌توان داشت که این کره، از سیاره‌ی دیگری به زمین سقوط کرده باشد.
اخیراً دانشمندان علم نجوم به این باور قطعی رسیده‌اند که در این کائنات بزرگ، میلیونها سیاره‌ی دیگر وجود دارند که محل سکونت مخلوقات عاقل و دارای فهم و ادراکی هستند. چنانکه دانشمند نجومی مشهور ژاپنی «چوینوساهیکی» به این عقیده است که دلایلی قاطع بر وجود مخلوقاتی که به درجه‌ی عالیی از ذکاوت قرار دارند، در سیارات دیگر موجود است.
همچنان دانشمندان اتفاق نظر دارند بر اینکه دو سیاره‌ی مریخ و زهره، از نظر سازگاری با شرایط حیات بیشترین شرایط و ظروف واقعی را دارا هستند. از جمله‌ی دلائلی که بر این باورمندی ارائه می‌نمایند، یکی هم وجود کربن، نیتروژن و سلکونها در این سیارات است. جیولوجیست‌ها می‌گویند که اتم کربن و مشتقات آن در حقیقت اصل و جوهره‌ی حیات می‌باشد، زیرا کربن دارای مرکبات متعدد و حلقات و زنجیره‌های طولانی و پیچیده‌یی است «Compgex Chains» که به پایان نمی‌رسند و در سوائل دیگری غیر از آب نیز به سهولت ذوب می‌شوند.
ساختمان سلولی جسم بشر یا هر موجود زنده‌ی دیگری، از نیتروژن نیز بی‌نیاز نتوان بود. چنانکه سلیکونها «Silicons» مرکبات پایان ناپذیری اند که درجات بالایی از حرارت را تحمل می‌کنند. و از آنجایی که این سلیکونها در آن سیارات وجود دارند، پس این خود از قرائن نیرومند وجود موجودات حیه در آن سیارات است.
واقعیت دیگر، دریافت رمزهای صوتیی است که دانشمندان آنهارا از فضای خارجی اخذ کرده‌اند.
دکتور عبدالرزاق نوفل در کتاب «القرآن و العلم الحديث» می‌گوید:
به تاریخ ۳۱ جنوری سال ۱۹۷۱ جریده‌ی «الأهرام» مصر پژوهش علمیی را تحت عنوان «جستجوگران حیات در سیارات دیگر» منتشر کرد که در آن آمده است: «دانشمند امریکایی پروفیسر «روبرت گنگاک» استاد دانشگاه پنسلوانیا در این هفته مقدمات خبری را با خود به قاهره آورد که شاید از هبوط انسان بر کره‌ی ماه تکان‌دهنده‌تر باشد.
او می‌گوید: قبل از آنکه به قاهره بیاید، در رصدخانه‌ی «گودریک» با دانشنمدان انگلیسی، رمز صوتیی را از فضای خارجی دریافت کرده است. تصور قطعی بر آن است که این رمز از موجودات عاقلی صادر گردیده باشد که در یکی از سیارات دوردست خورشیدی به سر می‌برند. این رمز صراحتاً می‌گوید: «ما در اینجاییم. پس شما کیستید؟».
چنانکه این دانشمند امریکایی می‌گوید: تاکنون هیچ کسی نمی‌داند که این رمز صوتی از کجا آمده و کدام نوع از موجودات زنده‌ی عاقل آن را فرستاده‌اند؟ البته این نخستین تماس از جانب آنهاست و نه از جانب ما. یعنی تماس یک جانبه از موجودات عاقلی که ما از آنها شناختی نداریم و آنها در یکی از سیارات مجموعه‌ی شمسی بسیار دور از ما زندگی می‌کنند. و شاید هم این رمز صوتی، در پاسخ رمزهای صوتیی باشد که از پانزده سال قبل دانشمندان در طول ۲۴ ساعت به طور پیوسته آن را به فضای خارجی می‌فرستند.
پس باید دید که عقل الکترونیکی این رمز صوتی را چگونه تفسیر می‌کند؟
پروفیسر نامبرده می‌گوید: من خود به کمک عقل الکترونیکی این صدا را شنیده‌ام، این صدا از نوع «بیب. بیب. بیب» بود که دانشمندان آن را به خوبی می‌فهمند و لی نکته‌ی بدیع در اینجا این است که این آهنگ صوتی به گوش آنان کاملاً جدید بود.
از پروفیسر سؤال شد: آیا ممکن نیست این رمز از یکی از صدها قمر مصنوعیی که در فضای دورادور زمین شناور اند، و یا از یکی از موشک‌های فضایی فرستاده شده باشد؟ او در پاسخ گفت: مؤکداً نه! زیرا اقمار و سفینه‌های فضایی رمزهای معینی را که دارای طول موج‌های به خصوصی اند، صادر می‌نمایند. پس از آنجا که دانشمندان هر رمزی از این قبیل را با دقّت تمام می‌شناسند، بناءً در قبال دریافت رموز غیر عادی که از فضای خارجی ارسال می‌شود حساسیت ویژه‌یی دارند. شایان ذکر است که این پروفیسر در نهایت می‌گوید: از آنجا که سیارات مجموعه‌ی شمسی میلیونها سال نوری با زمین فاصله دارند، بناءً دانشمندان بر این باور اند که رمزهای صوتیی از این قبیل که از سیارات دیگر به سوی زمین می‌آید، بر اساس سنجش‌های عقل الکترونیکی، ممکن است کم یا بیش هزار سال قبل از آن ارسال شده باشند. عین این وضعیت نسبت به دانشمندان زمین نیز که رموزی را ارسال می‌کنند مصداق دارد. یعنی ممکن است رمزی را که ما اکنون می‌فرستیم، بعد از هزار سال بیش یا کم به موجودات عاقل در فضای خارجی برسد و باز پاسخ آن نیز در یک هزار سال آینده دریافت شود. بناءً دانشمندان انتظار دارند که چنانچه بر فراز این سیارات موجودات عاقلی همچون انسان وجود داشته باشند، ما باید پاسخ رموز ارسال‌شده‌ی خود در پانزده سال قبل را در حوالی سال ۳۹۷۲م دریافت نماییم، و این مقوله‌یی است ۱۰۰% علمی.
اما ما هرگز نمی‌گوییم که ارزیابیها و دستاوردهای مطالعات دانش نوین بشری با تمام طول و عرض خود صد در صد صحیح اند و باحقایق انطباق دارند، ولی اگر پای علم در این میدان می‌لنگد و بالهای آن از پرواز تا دوردست‌های این افق ناتوان است، ما را باکی نیست، چراکه قرآن کریم هر گونه ابهامی را در این عرصه از جلو ما به کنار زده و در آیات متعددی وجود زندگی و زندگان در آسمانها را اعلام نموده است. و از آنجا که این آیات بسیار اند، ما از باب نمونه فقط چند آیه‌ی کریمه از این باب را در اینجا نقل می‌نماییم.
آیه‌ی ۱۵ از سوره مبارکه‌ی «رعد» می‌گوید:
﴿وَلِلَّهِۤ يَسۡجُدُۤ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ طَوۡعٗا وَكَرۡهٗا﴾[الرعد: ۱۵].
«و هر که در آسمآنها و زمین است، خواه و ناخواه برای خدا سجده می‌کنند».
آیه‌ی ۴۹ از سوره‌ی «نحل» می‌گوید: ﴿وَلِلَّهِۤ يَسۡجُدُۤ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ مِن دَآبَّةٖ وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَهُمۡ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ ٤٩﴾[النحل: ۴۹].
«و آنچه در آسمانها و آنچه در زمین از جنبندگان و فرشتگان است، برای خدا سجده می‌کنند و تکبر نمی‌ورزند».
آیه‌ی ۴۴ از سوره‌ی «إسراء» می‌گوید:
﴿تُسَبِّحُ لَهُ ٱلسَّمَٰوَٰتُ ٱلسَّبۡعُ وَٱلۡأَرۡضُ وَمَن فِيهِنَّ﴾[الإسراء: ۴۴].
«آسمانهای هفتگانه و زمین و هر کس که در آنهاست او را تسبیح می‌گویند».
آیه‌ی ۵۵ از همین سوره می‌گوید:
﴿وَرَبُّكَ أَعۡلَمُ بِمَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ﴾[الإسراء: ۵۵].
«و پروردگار تو به هرکه (و هر چه) در آسمانها و زمین است، داناتر است».
آیه‌ی ۹۳ از سوره‌ی «مریم» می‌گوید:
﴿إِن كُلُّ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ إِلَّآ ءَاتِي ٱلرَّحۡمَٰنِ عَبۡدٗا ٩٣﴾[مریم: ۹۳].
«هر که در آسمانها و زمین است، جز بنده‌وار به سوی (خدای) رحمان نمی‌آید».
آیه‌ی ۴ از سوره‌ی «نبأ» می‌گوید:
﴿قَالَ رَبِّي يَعۡلَمُ ٱلۡقَوۡلَ فِي ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ﴾[النبأ: ۴].
«پیامبر گفت: پروردگارم هر گفتاری را در آسمان و زمین می‌داند».
آیه‌ی ۹ از همین سوره می‌گوید:
﴿وَلَهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ﴾[النبأ: ۱۹].
«و هر چه (و هر که) در آسمانها و زمین است، از آن اوست».
آیه‌ی ۲۹ از سوره‌ی «رحمن» می‌گوید:
﴿يَسَۡٔلُهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ كُلَّ يَوۡمٍ هُوَ فِي شَأۡنٖ ٢٩﴾[الرحمن: ۲۹].
«هر که در آسمانها و زمین است از او سؤال می‌کند. هر زمان او در کاری است».
یعنی اینکه در آسمانها زندگانی اند که در آن حرکت می‌کنند، سخن می‌گویند، خداأرا بندگی می‌کنند، ثنا و ستایش وی را می‌گویند، از او در شئون مختلفه‌ی حیات خویش یاری می‌طلبند و در این امر همانند زندگان روی زمین‌اند.
اما آیا اهالی آسمانها و اهالی زمین گرد هم نیز می‌آیند؟
بلی، خدای سبحان براین امر نیز تواناست و هر گاه که اراده کند این گردهمایی را دایر می‌کند. این حقیقت در نص آیه‌ی ۲۹ از سوره‌ی «شوری» چنین بیان شده است:
﴿وَمِنۡ ءَايَٰتِهِۦ خَلۡقُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَآبَّةٖۚ وَهُوَ عَلَىٰ جَمۡعِهِمۡ إِذَا يَشَآءُ قَدِيرٞ ٢٩﴾[الشوری: ۲۹].
«و از نشانه‌های (قدرت) اوست، آفرینش آسمانها و زمین و آنچه از (انواع) جنبنده در میان آن دو پراکنده است و او هر گاه بخواهد، بر گردآوردن آنان توانا است».
البته آیات مبارکه‌ی فوق به حدی از صراحت و روشنی برخوردار اند که از هر گونه تبصره و تعلیقی بی‌نیاز می‌باشند.
فسبحان ربنا ربّ الـملك والـملكوت!