«باب ما يقول إذا خرج من الخلاء»
بابی است در بیان آنچه موقع بیرون‌آمدن از محل قضای حاجت می‌گوید

می‌گوید: «غُفْرَانَكَ، الْحَمْدُ لِلّهِ الّذِي أَذْهَبَ عَنّي الْأَذَى، وَعَافَانِي». «خدایا، در برابر وقتی که به غفلت گذراندم از تو آمرزش می‌خواهم، ستایش‌ها همه برای خدای یکتایی است که پلیدی را از من دور کرد و مرا تندرستی عطا فرمود».

در حدیث صحیح در سنن ابوداود و ترمذی آمده است که رسول الله صوقتی که از محل قضای حاجت بیرون می‌آمد، می‌فرمود: «غُفْرَانَكَ». «از تو آمرزش می‌خواهم» و در سنن نسایی و ابن ماجه ادامه‌ی آن آمده است، یعنی می‌فرمود: «غُفْرَانَكَ، الْحَمْدُ لِلّهِ الّذِي أَذْهَبَ عَنّي الْأَذَى، وَعَافَانِي» و ابن السنی و طبرانی از ابن عمر بروایت کرده‌اند که رسول الله صموقع بیرون‌آمدن از محل قضای حاجت می‌فرمود: «الْحَمْد لِلَّهِ الَّذِي أَذَاقَنِي لَذَّته وَأَبْقَى فِي قُوَّته وَأَذْهَبَ عَنِّي أَذَاهُ». «همه‌ی ستایش‌ها برای خدای یکتایی است که لذت خوراک را به من چشانید و نیروی حاصل از خوراک را در وجود من باقی گذاشت و آزار و اذیت آن را از من دفع کرد».