«باب ما يقولُهُ إذا راعَهُ شيءٌ أو فَزِعَ»
بابی است در بیان آنچه می‌گوید کسی که چیزی او را ترسانیده باشد یا دچار ناراحتی شده باشد

«وَرَوَيْنَا فِي كِتابِ ابْنِ السُنِّي عُنْ ثَوبان سأنّ النَّبِيَّ جكان إذا راعَهُ شيءٌ قال: هُوَ اللَّهُ، اللَّهُ رَبِّي لا شَرِيكَ لَهُ». «رسول الله صهرگاه دچار ترس از چیزی یا دچار ناراحتی می‌شد می‌فرمود: اوست خدای یکتا، خدای یکتا پروردگار من است، نیست شریکی برای او».

«وَرَوَيْنَا فِي سُنَنِ أبِي داودَ والترمذى عَنْ عمرو بن شُعَيْبٍ عَنْ أبيه عَنْ جدّه أنَّ رسولَ الله جكان يُعَلِّمُهُمْ مِنَ الْفَزَعِ كَلِمَاتٍ: أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّةِ مِنْ غَضَبِهِ وَشَرِّ عِبَادِهِ وَمِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ وَأَنْ يَحْضُرُونِ!. وَكَانَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَمْرٍو يُعَلِّمُهُنَّ مَنْ عَقَلَ مِنْ بَنِيهِ وَمَنْ لَمْ يَعْقِلْ كَتَبَهُ فَأَعْلَقَهُ عَلَيْهِ». قال الترمذي: حديث حسن.«عمرو بن شعیب از پدرش شعیب روایت می‌کند که پدرش شعیب از جد عمرو، یعنی عبدالله بن عمرو بن العاص بروایت می‌کند که رسول الله صبه ایشان آموخت کلماتی که با خواندن آن کلمات خود را از ترس و فزع و ناراحتی حفظ کند، آن کلمات از این قرار است: «پناه می‌برم به کلمات الله التامه از خشم او تعالی و از شر بندگانش و از شر وسوسه‌ی شیطان‌ها و از این نزد او حاضر شوند برای وسوسه و آسیب‌رسانی». عبدالله بن عمرو بن العاص بهرکدام از فرزندانش که فهم می‌کرد آن کلمات را به او تعلیم می‌داد و هریک از فرزندانش که خردسال بود و فهم نمی‌کرد آن کلمات را می‌نوشت و بر او می‌آویخت». و این می‌رساند که تعویذ وقتی که از آیه‌های قرآن یا از حدیث رسول الله صباشد برای کودکان مانعی ندارد.