«باب ما يقول عند دخول المسجد والخروج منه»
بابی است در بیان آنچه موقع داخل‌شدن به مسجد و بیرون‌آمدن از آن می‌گوید

موقع داخل‌شدن به مسجد می‌گوید: «أَعُوذ بِاَللَّهِ الْعَظِيم وَبِوَجْهِهِ الْكَرِيم وَسُلْطَانه الْقَدِيم مِنْ الشَّيْطَان الرَّجِيم بِسْمِ اللَّه وَالْحَمْد لِلَّهِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَعَلَى آلِ مُحَمَّد وَسَلَّمَ اللَّهُمَّ اِغْفِرْ لِي ذُنُوبِي وَافْتَحْ لِي أَبْوَاب رَحْمَتك». «پناه می‌برم به خدای بزرگ و به ذات بزرگوار او و به سلطان و قدرت قدیم او از شیطان رانده‌شده. همه‌ی ستایش برای خدای یکتاست. خدایا درود بفرست بر محمد و آل محمد، خدایا بیامرز گناهانم را و بگشای برایم درهای رحمتت».

و موقع بیرون‌آمدن از مسجد همین را بگوید و به جای «اللَّهُمَّ افْتَحْ لِي أَبْوَاب رَحْمَتك». بگوید: «وَافْتَحْ لِي أَبْوَابَ فَضْلك».

و اگر موقع داخل‌شدن به مسجد بگوید: «السَّلاَمَ عَلَى النَّبِيِّ، اللَّهُمَّ افْتَحْ لِي أَبْوَاب رَحْمَتك». و موقع بیرون‌آمدن از مسجد بگوید: «السَّلاَمَ عَلَى النَّبِيِّ، اللَّهُمَّ افْتَحْ لِي أَبْوَاب فَضْلك». هم خوب است.

و در حدیث صحیح است که موقعی که نمازگزار از مسجد بیرون می‌آید لشکریان ابلیس بر او جمع می‌شوند. بنابراین، بگوید: «اللَّهُمَّ إنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ إبْلِيسَ وَجُنُودِهِ». «خدایا! پناه می‌برم به تو از ابلیس و لشکریانش». این را که بگوید ضرری به او نمی‌رساند.