«باب ما يقول إذا كان يفزع فِي منامه»
بابی است در بیان آنچه می‌گوید وقتی که در خواب می‌ترسد

«وَرَوَيْنَا فِي سنن أبي داود والترمذي وابنِ السُنِّي وغَيْرَها عَنْ عَمْرِو بْنِ شُعَيْبٍ عَنْ أبِيْهِ عَنْ جَدَّهِ أنَّ رسول الله جكانَ يُعَلَّمُهُمْ مِنَ الْفَزَعِ كَلِماتٍ: أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ اللهِ التَّامَّاتِ مِنْ غَضَبِهِ، وَمَنْ شَرِّ عِبَادِهِ، وَمِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ، وَأَنْ يَحْضُرُونَ!. قالَ: وكانَ عبد اللهِ بْنِ عَمْروٍ يُعَلِّمُهُمْ مَنْ عَقَلَ مِنْ بَنِيْهِ ومَنْ لَمْ يَعْقَلْ كَتَبَهُ فَعَلَّقَهُ عَلَيْهِ». قال الترمذي: حديث حسن. «رسول الله صبرای نجات‌شان از ترس در خواب چند کلمه به ایشان می‌آموخت که آن را بگویند: «پناه می‌برم به کلمات خدا آن کلماتی که تمام و کامل است و نقصی در آن نیست، از ترس از خدا و از شر بندگان خدا، و از شر وسوسه‌ی شیطان‌ها و آن که حاضر شوند. عبدالله بن عمرو بن العاص هرکدام از پسرانش که عقل داشت و بزرگ بود، این کلمات را به او می‌آموخت تا آن را بخواند و هرکدام از پسرانش که کوچک بود و عقلش نمی‌رسید، این کلمات را می‌نوشت و بر او آویزان می‌کرد».

«وَفِي رَوايةِ اِبْنِ السُنِّي: جاءَ رَجُلٌ إلي النَّبِيِّ جفَشَكَا أنَّه يَفْزَعُ فِي مَنامِهِ فقالَ رسول الله ج: إذا أوَيْتَ إلي فِراشِكَ فَقُلْ: أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ اللهِ التَّامَّاتِ مِنْ غَضَبِهِ، وَمَنْ شَرِّ عِبَادِهِ، وَمِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ، وَأَنْ يَحْضُرُونَ!. فقالَها فَذَهَبَ عَنْهُ». «مردی به خدمت رسول الله صآمد و از بی‌خوابی شکایت نمود. رسول اللهص به او فرمود: «هروقت که به بستر خوابت رفتی بگو: پناه می‌برم به کلمات کامل خدا، از خشم خدا، و از شر بندگان خدا، و از وسوسه‌های شیطان‌ها و از این که بر سر او حاضر شوند». آن مرد این کلمات را گفت، و از شر بی‌خوابی و ناراحتی نجات یافت.