الأذکار من کلام سید الأبرار

فهرست کتاب

«باب ما يعوذ به الصبيان وغيرهم»
بابی است در بیان تعویذی که بر کودکان و غیر از آنان خوانده می‌شود

«باب ما يعوذ به الصبيان وغيرهم»
بابی است در بیان تعویذی که بر کودکان و غیر از آنان خوانده می‌شود

«رَوَيْنَا فِي صحيح البخاري عَنْ ابن عباس بقال: كان رسول اللهج يعوذ الحسن والحسين: أُعِيْذُكُمَا بِكَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّةِ مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ وَهَامَّةٍ، وَمِنْ كُلِّ عَيْنٍ لاَمَّةٍ!. قلت: قال العلماء: الهامة بتشديد الـميم وهي كل ذات سم كالحية وغيرها والجمع الهوام. وقد يقع الهوام علي ما يدب من الحيوان وان لم يقتل كالحشرات ومنه حديث كعب بن عجرة سأَيُؤذِيكَ هَوَامُّ رَأْسِكَ!؟. أي القَمْل. وأمّا العين اللامّة بتشديد الـميم: وهي التي تصيب ما نظرت إليه بسوء». «عبدالله بن عباسبفرمود که رسول الله صتعویذ امام حسن و امام حسی می‌فرمود به این کلمات: أُعِيْذُ كُمَا بِكَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّةِ مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ وَهَامَّةٍ، وَمِنْ كُلِّ عَيْنٍ لاَمَّةٍ: شما دوتا را پناه می‌دهم به کلمات الله التامة از شر هر شیطانی و از شر هر خزنده‌ی زهرآگینی مثل مار، کژدم و از هر چشم بدی». چشم شور که به بدنظریش به هرچیزی که چشم زد او را دچار مصیبت می‌کند. نووی فرمود: هامة: هر حیوان زهرداری مثل مار، کژدم.

و جمع هامة: هوام است و گاه است که هوام به حشره‌های غیر زهری اطلاق می‌شود مثل شپش، چنانکه کعب بن عجره که او را به خدمت رسول الله صآوردند در حالی که شپش بر رویش می‌ریخت. رسول الله صبه او فرمود: «آیا این هوام سرت تو را می‌آزارند»؟ و آنگاه اجازه داد تا سر او را بتراشند و فدیه بدهند. و عین لامة: هر چشم بدی است که به هر چیز نظر بد افکند او را دچار مصیبت می‌کند چنانکه گفته‌اند: دچار آتش بشود و دچار چشم بد نشود. و چشم بد را چشم سیاه و چشم شور نیز می‌نامند. و در حدیث است: «إنَّ الْعَيْنَ لَتَدْخُلُ الرَّجُلَ القَبْرَ والجَمَلَ القِدْرَ» «چشم بد شخص چشم‌زده را به قبر می‌رساند و شتر چشم‌زده را به دیگ می‌رساند».

و این است آخر شرح قسمت اول کتاب بی‌نظیر «الأذکار» تألیف امام نووی /. در شهر دبی امارات عربیة المتحده، ساعت ۱۱:۵۰ بعد از ظهر روز شنبه چهاردهم شوال ۱۴۲۵ هجری مَن الله علينا بقبوله ونشره.

«وَفِي صَحِيْحِ البُخَاري: قَالَ رَسُولُ اللّهِ ج: كَلِمَتَانِ خَفِيفَتَانِ عَلَى اللِّسَانِ ثَقِيلَتَانِ فِى الْمِيزَانِ، حَبِيبَتَانِ إِلَى الرَّحْمَنِ: سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِيمِ، سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ». «دو کلمه بر زبان سبکند و در ترازوی حسنات سنگینند و نزد خدا محبوبند: سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِيمِ، سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ».

وصلى الله وسلم وبارك علي عبده ورسوله سيدنا محمد وآله وصحبه والصالحين. وآخر دعوانا أن الحمد لله رب العالـمين.

پایان قسمت اول