دلیل سوّم: آفاق و کرانه‌های هستی
الله متعال میفرماید:
﴿ سَنُرِيهِمۡ ءَايَٰتِنَا فِي ٱلۡأٓفَاقِ وَفِيٓ أَنفُسِهِمۡ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُمۡ أَنَّهُ ٱلۡحَقُّۗ أَوَ لَمۡ يَكۡفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُۥ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ ٥٣ ﴾[فضلت: ۵۳].
«نشانه‌هایمان را در اطراف و کرانه‌های هستی و در وجود خودشان به آنان نشان می‌دهیم تا برای آنان آشکار گردد که به‌راستی قرآن، حق است. آیا کافی نیست که پروردگارت بر همه چیز گواه است؟».
پس عبارت: ﴿ سَنُرِيهِمۡ ءَايَٰتِنَا فِي ٱلۡأٓفَاقِ ﴾یعنی نشانههای وحدانیت و قدرت خود را به آنان نشان خواهیم داد. [۶۷]عبارت: ﴿ فِي ٱلۡأٓفَاقِ ﴾یعنی کرانه‌های هستی اعم از خورشید، ماه، ستارگان، شب و روز، بادها، باران‌ها، رعد و برق، صاعقهها و گیاهان [۶۸]و دیگر پدیدههایی که شگفتی‌های آفرینش الهی هستند. در سخنان دانشمندان درباره‌ی اعجاز علمی در قرآن کریم مواردی وجود دارد که بر نشانههای الهی در پدیده‌های طبیعی دلالت میکند؛ از جمله:
[۶۷]- تفسیر القرطبی، (۱۵/۳۷۴). [۶۸]- همان.