دلیل چهارم: وجود انسان
الله متعال میفرماید:
﴿ وَفِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ ٢١ ﴾[الذاریات: ٢١].
«و در وجود خودتان (نیز نشانه‌هایی‌ست)؛ پس آیا نمی‌بینید؟».
نزدیکترین موجود به انسان، خودِ اوست؛ از این‌رو ذاتی که او را از یک قطره آب آفریده و به او هستی داده، او را به تفکر و اندیشیدن در وجود خودش فرا خوانده است؛ زیرا هرگاه انسان در خودش بیندیشد، برایش نشانههای ربوبیت پروردگار، روشن و انوار یقین، درخشان می‌شوند و تیرگیهای شک و تردید از دلش زدوده میگردد و تاریکیهای جهل از وی دور می‌شوند؛ چراکه وقتی انسان در خودش تأمل و تفکر نماید، آثار تدبیر را مشاهده میکند و میبیند که دلایل توحید پروردگار متجلی می‌شوند و بر وجود یک مدبر گواهی میدهند و انسان را به وجود پروردگار راهنمایی میکنند. [۷۳]اینک به بیان برخی از یافته‌های قطعی علمی در‌باره‌ی آفرینش انسان توجه کنید:
[۷۳]- التبیان فی أقسام القرآن، اثر ابن قیم، (۱/۱۹۰).