مواضعی که در آن استعاذه خوانده می‌شود
مواضعی که رسول اکرم ج از شر شیطان به الله متعال پناه برده و یا امت را به پناه بردن از شر شیطان دستور فرموده است عبارتند از:
١- قبل از تلاوت کردن قرآن کریم.
٢- در نماز پیش از خواندن سورۀ فاتحه.
٣- در وقت خشمگین شدن و غضب.
٤- قبل از وارد شدن به بیت الخلا.
٥- در وقت شنیدن صدای سگ و خر.
٦- در وقت واهمه و ترسیدن از چیزی.
٧- در وقت دم کردن شخص بیمار.
٨- وقتی شیطان در نماز وسوسه اندازد.
٩- وقتی که شب فرارسد.
١٠- وقتی مسلمان در جایی برای نشستن یا خوابیدن فرود آید.
١١- وقتی شیطان شک و گمان‌های باطل را در دل مسلمان بیندازد.
١٢- پناه بردن به الله متعال در اذکار صبح و شام.
اما استعاذه - پناه بردن- به غیر الله تعالی بر چند نوع است:
١- استعاذه‌ای که همراه با کمال ذلت و خضوع باشد و به این باور که همان ذاتی که وی به او پناه می‌برد بر همه چیز قادر است و می‌تواند از هر گونه شر و بدی به وی پناه دهد. و این نوع استعاذه تنها و تنها سزاوار الله تعالی است و برگرداندن آن به غیر الله شرک اکبر است.
٢- استعاذه‌ای که به قصد قربت و اجر و ثواب است، و بنده مانند سایر عبادات از الله تعالی اجر و پاداش آن را تمنی دارد؛ این نوع استعاذه نیز خاص برای الله تعالی است، زیرا انجام دادن کردار و گفتار برای الله تعالی خود عبادت است، و برگرداندن عبادت برای غیر الله شرک اکبر است.
٣- استعاذه به مردگان و غائبان نیز شرک اکبر است، زیرا آنها توان پناه دادن را ندارند و کسی که به آنها پناه می‌برد بر این باور است که آنها علم غیب و قدرت غیبی دارند که بوسیلۀ آن به فریاد او می‌رسند و او را در پناه خود قرار می‌دهند.
٤- استعاذه به مردمان زنده در اموری که جز الله تعالی کسی بر آن قادر نیست مانند: پناه بردن به ائمه و اولیاء از چیزی که وی از آن هراسان است. این نوع استعاذه نیز شرک اکبر است، زیرا امری که جز الله تعالی کسی دیگر قادر بر انجام دادن آن نیست، برگرداندن آن برای غیر الله شرک اکبر است.
٥- استعاذه به مخلوق زنده در اموری که توان و قدرت آن را دارد، مانند پناه خواستن از شر دشمن و حیوان درنده به کسی که قادر به دفع شر آنها است و می‌تواند او را حمایت کند، این نوع استعاذه و پناه بردن جایز است. و الله اعلم
﴿بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ﴾
به نام الله بسیار مهربان و نهایت با رحم