اول: سخن ابی‌اسحاق سبیعی/:
از کوفه بیرون رفتم فردی در کوفه نبود که در فضل ابوبکر و عمر و تقدیم آن‌ها شک کند، و الآن – به کوفه – برگشته‌ام چنین و چنان می‌گویند و چیزی بر زبان می‌آورند، قسم به خدا نمی‌دانم چه می‌گویند [۸۶].
و این – سخن – همچنانکه خطیب می‌گوید: نص و سندی تاریخی در تعیین تغییر و تکامل تشیع است [۸٧]لیکن سند گشوده شده بیانگر این است که این تطور در حیات سبیعی واقع شده است، و به عبارتی دقیق‌تر در برهه‌ای که سبیعی از کوفه خارج شده، و حال که او از مذاهب و اقوال مردم آگاه بوده است، پس چنانچه سبیعی متولد سال (۳۴هـ) باشد فتره‌ای که مسأله تفضیل در آن پیدا شده از سال (۴۰هـ) تا سال وفات او (۱۲٧هـ) می‌باشد.
[۸۶] تهذيب التهذيب ۸/۶۳. [۸٧] نگاه به شرح او بر المنتقی ۳۶۰.