تشیع [در مرحله] سوّم از بدگویی و برائت تا نص [انتصاب الهی] و عصمت
عقیده پذیرش «برتری علی بر عثمان سپس برتری او بر تمام صحابه» در میان شیعه در نیمه سوم از قرن اول پدیدار شد و در نزدیکی‌های سال ۱۲۰ ه به صورت عقیده اکثریت شیعه کوفه درآمد [۱۰۸]و از آن طرف هم تغییر مهمی دیگری – عقیده نص و عصمت – ظاهر و پیش رفت تا اینکه به عقیده اکثریت تبدیل شد و در صفحات زیر سعی خواهیم کرد به مقدار توان به بررسی این تغییر مهم بپردازیم.
[۱۰۸] ابن سبأ اولین کسی است قول به امامت علی را از طریق نظریه وصیّت و نه نظریه اثناعشری گسترش داد. و تفاوت میان نظریه‌ی وصیت (از دیدگاه ابن سبا) و دیدگاه اثناعشری اینکه دیدگاه وصیت می‌گوید: که پیامبر جعلیسرا به عنوان وصی خود انتخاب کرده است، و اینکه علی آخرین اوصیاء است اما نظریه امامیه می‌گوید: که پیامبر جتعدادی از ائمه را (به عنوان وصی) تا قیامت نام برده است، و مامقانی می‌گوید: ابن سبأ یهودی بود و مسلمان شد و ولایت علی را دنبال کرد. و در یهودیّت خود به وصایت یوشع بن نون برای موسی ؛ قائل بود و در زمان اسلام‌آوردنش نیز به وصی‌بودن علی قائل شد. نگا: تنقیح المقال ۲/۱۸۲-۱۸۴. نگا: مقالات الاسلاميين ۱/۵۰، الفرق بين الفرق ۲۳۳-۲۳۵. نگا: المقالات والفرق، قمي ۱۱٩. وفرق‌الشيعة، نوبختی ۲۲.