ـ خواندن غير خدا، چيزي جز پيروي از وهم و گمان نيست!
آیات قرآن، نشان می‌دهند آن كسانی كه مشركین به غیر از خدا برای رفع مشكلات و برآوری حاجات و نیازهایشان به فریاد می‌خوانند ـ حال چه در قالب بت سنگی باشند و چه اموات و صاحبان قبور ـ اصلاً صدا و دعای آنان را نمی‌شنوند و اگر به فرض محال ـ به گمانشان ـ صدایشان را هم بشنوند، هرگز قدرت اجابت و پاسخگویی بدیشان را ندارند؛ زیرا این صفات تنها و تنها مختصّ خداوند یگانه و بی‌شریک است. قرآن می‌گوید: آنها برای این كارشان هیچ دلیلی ندارند و فقط از گمان و خیالاتشان پیروی می‌كنند و این معبودان چیزهایی هستند كه ساخته و پرداخته توهّماتشان است:
﴿وَمَن يَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ لَا بُرۡهَٰنَ لَهُۥ بِهِۦ﴾[المؤمنون: ۱۱۷]... ﴿أَلَآ إِنَّ لِلَّهِ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِۗ وَمَا يَتَّبِعُ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ شُرَكَآءَۚ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَإِنۡ هُمۡ إِلَّا يَخۡرُصُونَ ٦٦﴾[یونس: ۶۶]... ﴿مَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِهِۦٓ إِلَّآ أَسۡمَآءٗ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍ﴾[یوسف: ۴۰].
«هر كس با خدا، معبود دیگری را به فریاد بخواند، مسلّماً هیچ دلیلی بر آن ندارد» ... «هان! آگاه باشید هر كس كه در آسمانها و زمین است، از آنِ خداست. كسانی كه جز خدا، معبودانی را به فریاد می‌خوانند، پیروی نمی‌كنند مگر از گمانها، و ایشان جز به دنبال وهم و خیال نمی‌روند و كارشان جز تخمین‌زدن و دروغ‌بستن نیست» ... «شما نمی‌پرستید غیر از خدا را، مگر اسمهایی بی‌مسمّی كه خودتان و پدرانتان بر آنها گذاشته‌اید، در حالی كه خداوند هیچ دلیل و برهانی بر آنها نفرستاده است».
و به همین جهت، به این بندگان گوشزد می‌كند كه:
﴿سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡ أَدَعَوۡتُمُوهُمۡ أَمۡ أَنتُمۡ صَٰمِتُونَ ١٩٣ إِنَّ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ عِبَادٌ أَمۡثَالُكُمۡۖ فَٱدۡعُوهُمۡ فَلۡيَسۡتَجِيبُواْ لَكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ ١٩٤﴾[الأعراف: ۱۹۳-۱۹۴]... ﴿وَمَنۡ أَضَلُّ مِمَّن يَدۡعُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَن لَّا يَسۡتَجِيبُ لَهُۥٓ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَهُمۡ عَن دُعَآئِهِمۡ غَٰفِلُونَ ٥﴾[الأحقاف: ۵].
«برایتان یكسان است، خواه آنها را بخوانید و خواه خاموش باشید و نخوانید؛ زیرا كسانی را كه به غیر از خدا به فریاد می‌خوانید، بندگانی مثل خودتان هستند. پس آنها را بخوانید، اگر راست می‌گویید باید به شما پاسخ دهند!» ... «و چه كسی گمراهتر از آن است كه افرادی را به فریاد بخواند كه (اگر) تا روز قیامت (هم ایشان را صدا بزند) پاسخش نمی‌گویند (و نه تنها جواب نمی‌دهند، بلكه سخنانش را هم نمی‌شنوند) و اصلاً از دعایشان غافل و بی‌خبرند!».
قرآن كریم، در این‌باره مثل جالبی می‌آورد كه حاكی از این است: كسانی كه غیر از خدا را به فریاد می‌خوانند و خیال می‌كنند كه آنها اجابت‌كننده دعاها هستند و دلیلی در این مورد ندارند، به مانند تشنه‌لبی می‌مانند كه سرابی را از دور می‌بیند و دستش را به طرف آبِ خیالی! دراز كرده تا از آن مُشتی برگیرد و حاجتش را ـ كه تشنگی است ـ برطرف سازد، امّا هرگز حاجتش برآورده نمی‌شود و آب به لبهای خشكیده‌اش نمی‌رسد!.
﴿لَهُۥ دَعۡوَةُ ٱلۡحَقِّۚ وَٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ لَا يَسۡتَجِيبُونَ لَهُم بِشَيۡءٍ إِلَّا كَبَٰسِطِ كَفَّيۡهِ إِلَى ٱلۡمَآءِ لِيَبۡلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَٰلِغِهِۦ﴾[الرعد: ۱۴].
«خداست كه شایسته دعا و نیایش است، و كسانی كه جز او را به فریاد می‌خوانند، هرگز دعاهایشان را اجابت نمی‌كنند و كمترین نیازشان را برآورده نمی‌سازند. آنان به كسی می‌مانند كه (سرابی را از دور ببیند و یا بر كنار آبی دور از دسترس نشسته باشد و) كف دستهایش را باز و به سوی آب دراز كرده باشد تا آب به دهانش برسد، و هرگز آب به دهانش نرسد!».