حدیث پنجم: «حدیث سفینه»
طبرانی با سند خود از ابوذر روایت می‌کند که گفت: (از پیامبر خدا صشنیدم که می‌گفت: مثال اهل بیت من در میان شما همچون کشتی نوح در قوم نوح است. هرکس بر این کشتی سوار شد نجات می‌یابد، و هرکس از آن باز بماند هلاک می‌شود، و مثل باب حطه در بنی اسرائیل است) [۵۰۰].
پاسخ:
اول: اینکه در سند این حدیث، عبدالله بن داهر رازی است که حدیثش متروک و غیر قابل قبول است. و عقیلی در مورد او می‌گوید: (رافضی پلیدی است) [۵۰۱].
و همچنین در سند آن عبدالله بن عبدالقدوس قرار دارد که فرد مجهولی است، و حدیث او منکر است چنان که بخاری گفته است [۵۰۲].
و از طرق دیگر روایت شده که از این طریق از نظر ضعف کمتر نیستند.
دوم: اینکه، آیا بر چنین چیزی می‌توان دینی را اساس نهاد؟
سوم: کدام یک از اهل بیت سفینه و کشتی هستند، کسانی که شما آن‌ها را ستوده‌اید یا کسانی که شما آن‌ها را مذمت کرده‌اید؟ تفصیل این قضیه به خواست خداوند متعال بیان خواهد شد.
چهارم: الآن اهل بیت او که «ائمه» اند کجا هستند؟! مرده‌اند - یا طبق عقیده شما فرار کرده‌اند-، پس همۀ شما اکنون بدون کشتی هستید، و شما الآن هلاک می‌باشید!!
اما ما بر کشتی «قرآن و سنت» سواریم، و این کشتی همواره ادامه دارد، نمی‌میرد و فرار نمی‌کند.
[۵۰۰] طبرانی این را در هر سه معجم خود (یعنی المعجم الکبیر والأوسط والصغیر) روایت کرده، و در مجمع البحرین (۳۷۹۳) هم ذکر شده است. [۵۰۱] لسان المیزان (۳/۲۸۲). [۵۰۲] المیزان (۲/۴۵۷).