فردوسی
که خورشید بعـد از رسولان مـه
نتابیــد بـر کــس زبــوبکر بــه
عمـر کـرد اســـلام را آشکـــار
بیاراســـت گیتی چــو بـاغ بهار
چنان بـــــد کجا سرفراز عرب
که از تیغ او روز گشتی چو شب
عمر آن که بد مومنـــان را امیر
ستوده و را خالـق بینظیـــــر