عصمت
از بررسی مجموع متون تاریخی درست و صحیح (و بدون عنایت به برخی روایات واحد) چنین بر میآید که در زمان صدر اسلام، اطرافیان ائمه و نبی اکرم، نگاه عصمت (به معنای امکان عدم خطا و اشتباه) به آنها نداشتهاند. از صحبتها، برخوردها، گفتگوها و عملکردهای آنان دقیقاً پیداست که آنها معتقد به عصمت، برای هیچکس، نبودهاند. علت اینکه چنین مواردی مانند عصمت یا علم غیب یا جانشین منصوص در قرآن وجود ندارد این است که برای عیسی چنین مواردی نبود و مردم در زمانهای بعد به او مقام خدایی و پسر خدایی و... دادند اکنون اگر خداوند، چنین مشخصاتی برای نبی اکرم یا امامان، قائل میشد همان اتفاقی میافتاد که اکنون شیعیان دچار آن شدهاند و با عقاید خود به نحو خطرناکی به پرتگاههای شرک، نزدیک میشوند.