امداد مظلوم و سرکوبی ظالم از مقررات اسلام است
یکی از فرائض شریعت اسلام امداد مظلوم و عدم تمکین به ظالم است که متأسفانه مدت‌هاست در امت اسلام متروک و مهجور مانده به طوریکه امروز آن را هیچکس از وظایف دینی خود نمی‌داند و تسلیم بر ستمگران و واگذاشتن مظلومان در دست ظالمان یکی از کارهای عادی است به طوری که اگر کسی در این امور دخالت کند او را ناراحت و فضول و اگر سکوت کند مرد سنگین و معقول می‌دانند!! در حالیکه پروردگار عالم در چند آیه قرآن سلمانان را بر انتصار و دادخواهی ترغیب و تشویق و از تسلیم بر ظلم و ستمگری توبیخ و برحذر داشته است در سوره الشعرا آیه ۲۲۷ در صفات مؤمنین می‌فرماید:
﴿وَٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْۗ﴾[الشعراء: ۲۲۷] «مؤمنان کسانید که چون مظلوم واقع شدند دادخواهی می‌کنند».
و در سوره الشوری نیز بعد از ذکر صفات مؤمنین می‌فرماید :
﴿وَٱلَّذِينَ إِذَآ أَصَابَهُمُ ٱلۡبَغۡيُ هُمۡ يَنتَصِرُونَ٣٩﴾[الشورى: ۳۹]
«مؤمنان کسانید که همینکه به ایشان ستم رسید دادخواهی می‌کنند».
پس تسلیم به ظلم از ایمان خارج بوده و منظلم در ردیف مؤمنین نیست بلکه باید او را جزو فساق و کفار شمرد مسلمان نه تنها باید از خود دفع ظلم نماید بلکه باید مظلومان را از دست ستمکاران نجات دهد زیرا بعثت انبیا نیز برای همین منظور بوده، چنانکه حضرت موسی کلیم به فرعون می‌فرماید: ﴿فَأَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ وَلَا تُعَذِّبۡهُمۡۖ﴾[طه: ۴۷] و نعمت‌های باری تعالی که در قرآن شریف شمرده ﴿يَسُومُونَكُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِ يُقَتِّلُونَ أَبۡنَآءَكُمۡ وَيَسۡتَحۡيُونَ نِسَآءَكُمۡۚ﴾[الأعراف: ۱۴۱] و نعمت رسالت ختمی مرتبت ﴿وَٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ كُنتُمۡ أَعۡدَآءٗ فَأَلَّفَ بَيۡنَ قُلُوبِكُمۡ﴾[آل عمران: ۱۰۳] بیشتر همین نظر است وصیت پیغمبر بزرگوار جکه در کتاب کافی از سکونی روایت شده از حضرت امام محمّد باقر که فرمود: «قال رسول الله من سمع رجلا ينادي يا للمسلمین فلم يجبه لیس بمسلم»رسول خدا جفرمود: هر مسلمانی بشنود که مردی (خواه مسلمان باشد یا غیرمسلمان) فریاد می‌زند که ای مسلمانان (به فریادم رسید) و آن را اجابت نکند مسلمان نیست! و نیز حضرت صادق فرمود: «قال رسول الله عونك الضعیف من أفضل الصدقة»کمک کردن تو بناتوان از فاضلترین صدقات است و حضرت امیرالمؤمنین÷فرمود: قال رسول الله ج«مَنْ رَدّ عَنْ قَوْمٍ مِنَ الْمُسْلِمِيْنَ عَادِیَةً أَوْ نَارَاً وَجَبَتْ لَهُ الْخَیْرَ»
کسیکه از گروهی از مسلمانان شرو ستمی را یا آتشی را رد کند بهشت او را واجب می‌شود.
و در نهج البلاغه در فرمان مبارک امیر المؤمنین به مالک اشتر می‌فرماید: «فاني سمعت رسول الله جیقول: في غیر موطن لن تقدس أمة لا یؤخذ للضعیف منها حقه من القوي غیرمتمیتع»
رسول خدا در موارد متعدده فرمود! امتی که حق ضعیف آن امت از قوی بدون ملاحظه گرفته نشود هرگز روی پاکی و نیکی نبیند و در وصیت خود به حسین÷می‌فرماید: «وكنا للظالم خصماً وللمظلوم عونا»همواره با ستمگر دشمن بوده و یار و مددکار مظلوم باشید وحدیثی که عامه وخاصه به صحت آن متفقند که رسول خدا جفرمود: «أن الناس إذا رأوا للظالم فلم یأخذوا على یدیه أوشك أن یعمهم الله بعذاب من عنده»
یعنی مردم همینکه ظالم را دیدند و جلوی او را نگرفتند بسا باشد که خدا همه آن‌ها را به عذابی از جانب خود مبتلی سازد این‌ها دستورات شرع مبین است که اندک قصوری در آن موجب ویرانی خانۀ دین و پریشانی و پراکندگی مسلمین می‌شود، ولی تقیه غلط یعنی بزدلی و بی‌ایمانی کار را به جائی کشیده که هر روزه هزاران جنابت از هر رذل و پست و بی‌شرفی دیده می‌شود ولی نفس از عالی و دانی برنمی‌آید و بهانه هم در نزد آنانکه می‌دانند لا بدتقیه بی‌پیر است!!.