۳- سرقت و غصب اموال حجّاج در هر فرصتي كه مهيّا گرديد
روایت می‌گوید: «خُذ مال الناصب حيثما وجدته، وادفع إلينا الخمس» [۱۰٧].
«اموال ناصبی را هرجا یافتی بردار و تصرّف کن، و خُمسش را به ما بپرداز».
اهل سنّت از دیدگاه شیعه در شمار ناصبی‌ها هستند، چون هرکس ابوبکر و عمر(ب) را بر علی مقدّم بداند ناصبی است، همان‌گونه که روایات و گفته‌هایشان بر این تأکید می‌کند [۱۰۸]. و حتّی شیعیان زیدیه را هم در سِلک ناصبی به شمار می‌آورند، به این علّت در روایاتشان آمده: «عن عمر بن يزيد قال: سألت أبا عبدالله÷ عن الصّدقة على النّاصب وعلى الزيديّة؟ فقال لا تصدّق عليهم بشيءٍ ولا تسقهم من الماء إن استطعت، وقال الزيدية هم النّصّاب» [۱۰٩].
«از عمر بن یزید روایت است که گفت از ابا عبداللهأدرباره صدقه دادن به ناصبی و زیدیه سؤال کردم؟ فرمود: اگر توانستی نه صدقه و نه آب را به ناصبی مده، و بدان که زیدیه ناصبی هستند».
چون زید بن علی:از شیخین (ابوبکر و عمرب) راضی بود، لذا طوسی - یکی از مراجع شیعه - روایات زید را ردّ می‌کند [۱۱۰]با وجود اینکه از اهل بیت بوده و علمای مسلمان نص صریح دارند بر اینکه او از نظر روایت موثوق و معتبر است [۱۱۱]. همچنین سایر زیدیه را که از خلافت شیخین و از شخص زید راضی بوده‌اند به او ملحق کرده‌اند، و همه را از زمره‌ی تشیع خارج نموده‌اند، همان‌گونه که شیخ مفید شیعه صریح و روشن این مطلب را عرضه داشته است [۱۱۲].
و جز کسانی که در قضیه‌ی تکفیر صحابه رسول اللهصبا آنها موافق و هم مشرب باشند، امثال فرقه‌ی جارودیه از زیدیه [۱۱۳]هیچ کس دیگری را استثناء نمی‌کنند.
و گفته‌اند: «مال النّاصب وكلّ ما يملكه حلال» [۱۱۴].
«اموال و همه ممتلکات ناصبی حلال است».
چون از دیدگاه شیعه همه در درجه‌ی کفّار قرار دارند، و ممتلکات سنّی، شیعیان معتدل و سایر فرق اسلامی را مباح و در هر فرصتی که برایشان میسّر شد به شرطی که خود دچار ضرر و مشکل نگردند آن را برای خود حلال می‌دانند.
در کتابهای شیعه آمده: «إذا أغارالمسلمون على الكفّار فأخذوا أموالهم، فالأحوط، بل الأقوی إخراج خُمسها من حيث كونها غنيمة، ولو في زمن الغيبة، وكذا إذا أخذوا بالسرقة والغيلة» [۱۱۵].
«هرگاه مسلمانان به کفّار حمله کردند، و اموالشان را گرفتند، و یا اینکه اگر از طریق سرقت و ترور اموال آنان را ربودند، با توجه به اینکه اموال و دارایی کفار غنیمت است احتیاط و رأی قوی بر این است اگرچه در زمان غیبت امام هم باشد باید خمس آن اموال غارت شده را پرداخت کنند».
و نیز گفته‌اند: «ولو أخذوا منهم بالرّبا، أو بالدّعوی الباطلة، فالأقوی إلحاقه بالفوائد المكتسبة، فيعتبر فيه الزيادة عن مؤنة السّنة، وإن كان الأحوط إخراج خمسه مطلقاً» [۱۱۶]. «اگر اموال آنها را از طریق ربا، یا ادعای باطل و غصب بدست آوردید، رأی قوی‌تر بر آن است که به اموال و درآمد ملحق شود، پس زیاد بودن از هزینه و مخارج آن سال در آن مطرح است، اگرچه احتیاط در این است که خمس کلّ آن پرداخت شود».
لازم است همه‌ی ابعاد و جوانب این روایت مورد ارزیابی و ملاحظه قرار گیرد، زیرا همه‌ی فرقه‌های اسلامی نزد ایشان در حکم کفّار هستند، تا جایی که بزرگان شیعه راجع به این اصل اجماع نقل کرده‌اند. شیخ مفید گفته: «اتّفقت الإماميّة على أنّ أصحاب البدع كلّهم كفّارٌ» [۱۱٧].
«همه‌ی امامیه اتفاق نظر دارند بر اینکه اهل بدعت کافرند».
و اصلاً آنها را کافرتر از کسانی می‌دانند که به نبوّت ایمان ندارند، همان‌گونه که ابن مطهر حلّی و دیگران این مطلب را تأیید کرده‌اند [۱۱۸]. لذا رئیس المحدثین شیعه «ابن بابویه» گفته: «کفر کسی که امام غائب را انکار کند، از کفر ابلیس شدیدتر است» [۱۱٩]. در حالی که اکثر فرقه‌های هم عصر پیدایش اندیشه‌ی غیبت منکر آن بودند و آن را قبول نداشتند، و اهل بیت نیز که در عصر ایشان این ادعا سر برآورد آن‌را رد می‌نمودند [۱۲۰].
می‌گویم: در کنار ارزیابی و ملاحظه این‌ها و اینکه مفهوم کافر از دیدگاه اثنی‌عشریه شامل تمام مسلمین می‌باشد، به این نتیجه می‌رسیم که آنها - همان‌گونه که در روایات سابق ذکرشد - سیطره و استیلاء بر کلیه‌ی اموال مسلمین و غارت و سرقت و ربودن آن‌را برای خود مباح می دانند، و گرفتن ربا و غصب مال با دعاوی باطل را هم برای خود حلال می‌دانند. و همان‌گونه که واقعیت دولت کنونیشان این حقیقت را تصدیق می‌کند این ترجمه حوادث و اقدامات گذشته‌ی آنهاست؛ اینکه آنها در خلیج (فارس) دست به راهزنی زدند و حریت و آزادی ملوانان و کشتیرانان آنجا را تهدید نمودند، و به اعتبار غنیمت پاره‌ای از کشتیها را به تصرّف خود درآوردند، در حالی که این کشتیها مربوط به مسلمانان است. و آن‌گونه که از تصریحات برخی رهبرانشان معلوم است، طرح و نقشه‌های آینده‌ی آنها و آنچه که پنهان داشته‌اند بسیار بزرگ‌تر است.
و عملیات هواپیما ربایی سازمانهای شیعه‌ی لبنان و... بر این امر شاهد است، بنابر این آنها هرگاه بتوانند بر اموال مسلمین چیره شوند برداشتن و خوردنش را برای خود حلال و مباح می‌دانند، حتّی اگر مال یتیم و مستضعف باشد، برای همین است که امام شوکانی فرمود:
«یورش و دستبرد این طایفه به اموال یتیمان و مستضعفان و هرکس که بتوانند به او ظلم کنند، نیازی به دلیل و برهان ندارد، و هرکس این‌را انکار کرد، او را به تحقیق و پژوهش واگذارید، که قطعاً صحّت این گفته برایش ثابت و روشن می‌شود» [۱۲۱].
رافضیه در هر فرصتی که بر حرم الهی سیطره یابند، پروتکل تجاوز به اموال مسلمانان، و حمله به حجّاج «بیت‌الله» را به مرحله‌ی اجرا می‌گذارند، و با توجه به گردهمایی مسلمانان و فراهم بودن امنیت در موقع حج بسیار ساده و آسان می‌توانند این امر را به اجرا درآورند. پس لازم است حاجی نسبت به پول و اموال خود از رافضی برحذر باشد، اگرچه نهایت دینداری را به نمایش بگذارند، زیرا در مذهب آنها سرقت از اموال مخالفین (سایر فرقه‌های اسلامی) تقرّب و عمل صالح محسوب می‌شود.
[۱۰٧] تهذيب الاحكام طوسي ۱/۳۸۴، السّرائر ابن ادريس ص۴۸۴، وسائل الشّيعة حرّ عاملی ۶/۳۴۰. [۱۰۸] السّرائرص۴٧۱، وسائل الشّيعة ۶/۳۴۱-۳۴۲، بشارة المصطفی طبري شيعه ص۵۱، وبه المحاسن النفسانية في أجوبة المسائل الخراسانية، مسأله ششم ص ۱۳۸ و پس از آن نیز مراجعه شود. [۱۰٩] رجال کشی ص۲۲۸-۲۲٩شماره ۴۰٩. [۱۱۰] الإستبصار ۱/۶۶. [۱۱۱] تهذيب التهذيب ۳/۴۱٩-۴۲۰. [۱۱۲] اوائل المقالات ص۳٩. [۱۱۳] منبع سابق. [۱۱۴] تهذيب الاحكام طوسی ۲/۴۸، وسائل الشّيعة عاملی ۱۱/۶۰. [۱۱۵] العروة الوثقی: یزدی، ودرهامش آن تعلیقات مراجع معاصرنوشته شده۲/۳۶٧-۳۶۸. [۱۱۶] منبع سابق۲/۳۶۸. و هدایت العباد: شریعتمداری ص۱۶۸. [۱۱٧] أوائل المقالات ص۱۵. [۱۱۸] الألفين ص/۱۳. [۱۱٩] إكمال الدّين /۱۳. [۱۲۰] به عنوان نمونه به «تاریخ طبری» حوادث سال ۳۰۲ ۱۳/۲۶-۲٧ چاپ حسینیهمراجعه فرمایید؛ بزرگان ابی طالب علیه مردی که ادعا می‌کرد محمّد بن حسن عسکری است مخالفت ورزیدند، و گفتند: حسن فرزندی نداشته. و نیر به کتابهای شیعه نگاه کن که خانواده‌ی حسن و در رأس آنها برادرش جعفر ادعای وجود فرزندی برای حسن عسکری را انکار کردند، برای همین بود که او را جعفر کذّاب نامیدند، ولی خودشان اعتراف می کنند که جعفر کنیزکهای حسن عسکری را حبس کرد تا وقتی که برائت آنها زحمل ثابت شد الغيبة طوسي ص٧۵، إكمال الدين ص ۴۵۱، الاحتجاج ۲/۲۸۳، سفينة البحار ۱/۱۶۳،مقتبس الأثر۱۴/۳۱۶). [۱۲۱] طلب العلم ص٧۴.