۳- عرب
میگویند: امام قائم یا آخوندهای نائب او در میان عرب با (جفر سرخ) که قتل و اعدام است، حکم میکند [۱۶۰].
بسیاری از روایات شیعه، عرب را به حماسهای خونین، توسط «امام قائم» تهدید میکنند، که نه مرد و نه زن، و نه کوچک و نه بزرگشان بعد از آن باقی نمیمانند، تا جایی که پروتکلهایشان میگویند: «ما يبقی بيننا وبين العرب إلاّ الّذبح» [۱۶۱].
«بین ما و عرب جز ذبح و کشتار چیز دیگرى نیست».
ملاحظه میشود که در پروتکلِ ریشه کنی و نسلکشی شامل و فراگیر نژاد عرب، فرقی بین شیعه و سنّی نیست، در حالی که بسیاری از شیعیان عرب هستند، ولی روایاتشان گزارش میدهند که وقتی دولت قائم تشکیل شد، شیعهی عرب وجود نخواهد داشت، لذا هشدار میدهند که فریب عرب را نخورید اگر شیعه هم شدند، و میگویند: «اتّق العرب فإنّ لهم خبر سوء، أما أنّه لم يخرج مع القائم منهم أحد» [۱۶۲].
«از عرب برحذر باش، چون خبر بدی در انتظارشان است، و چون قائم ظهور کند، کسی از آنها با قائم خارج نخواهد شد».
در حالى که در عرب شیعه بسیارند ولی مىگویند که تصفیه مىشوند و جز افراد کمى کسى باقى نمىماند [۱۶۳].
جنگ خمینی علیه ملّت عراق هم (بدون فرق بین شیعه و سنّی) آغاز این مبدأ اعتقادی قتل عام و نسل کشی نژاد عربی بود و برای هر بینندهای روشن است، و این تذّکر است برای کسی که دل داشته باشد. و بسی آشکار است که اختصاص عرب به قتلعام و نسلکشی بر احساسات نژادپرستانه و ناسیونالیستی جعل کنندگان این روایات دلالت دارد و بیانگر نهایت درجه دشمنی و خصومت بنیانگذاران مذهب رافضیه با نژاد عرب است، طوری که با قتل و کشتار آنها آرام گرفته و احساس لذّت میکنند، ولی در واقع این امر به خصومت و عداوت با دینی بر میگردد که حاملانش عرب بودند.
[۱۶۰] بحارالانوار ۵۲/۳۱۳، ۳۱۸. [۱۶۱] الغيبة نعماني ص۱۵۵، بحار الانوار ۵۲/۳۴٩. [۱۶۲] الغيبة نعماني ص ۲۸۴، بحارالانوار ۵۲/۳۳۳. [۱۶۳] الغيبة نعماني ص ۱۳٧، بحارالانوار ۵۲/۱۱۴.