٧- قتل و كشتار صفت دائمی امام قائم است
روایات شیعه می‌گویند: «ليس شأنه إلاّ القتل، فلا يستبقي أحداً [۱٧۸]، ولا يستتيب أحداً» [۱٧٩].
«مهدی جز قتل و کشتار کاری ندارد، پس نه کسی را زنده می‌گذارد، و نه از کسی توبه می‌پذیرد».
کسی که در مورد خمینی تحقیق کرده باشد، می‌داند که همیشه در تلاش بود این صفت را در خود، که ولایت عموم فقیه را بر عهده گرفته بود، محقّق گرداند، و از عملّیات قتل و ترور مستمر توقف نکند، تا در صورت امکان کینه‌اش را اعمال نماید، مگر جان یا حکومتش به خطر افتاده باشد، و گرنه قتل برای این فرقه از عسل شیرین‌تر، و دست کشیدن از آن برایشان از نوشیدن جام زهر تلخ‌تراست [۱۸۰].
[۱٧۸] بحار: ۵۲/۲۳۱. [۱٧٩] بحار: ۵۲/۳۴٩. [۱۸۰] این را در چاپ اوّل کتاب نوشته بودیم، ولی بعد از آن، قطعنامه‌ی توقّف جنگ ایران و عراق امضاء شد، که خمینی با صراحت گفت: این امضاء برایم از نوشیدن جام زهر سخت تر است!!!