تاریخ قرآن کریم

در اسم‌های ذات

[در بقره] ۲ / ۹۷: جبریل، جبرالّ، جَبرآل.

[در بقره] ۲/ ۹۸: میکال، میکائیل[۱۷۲] ، میکلّ، میکیل.

[در بقره] ۲/ ۲۶۵: رَبوه، رُبوه، رِبوه، رَباوه، رُباوه و رِباوه.

[در بقره] ۲/ ۲۴۹: بِنَهَر، بِنَهْر.

[در بقره] ۲/ ۲۱۶: کُرْهٌ، کَرْهٌ.

[در بقره] ۲/ ۵۹: رِجزًا، رُجزًا[۱۷۳] .

[در بقره] ۲/ ۱۴۳: رَءوُفٌ، رَأُف، رَئُف، رَوْف، رَوُف.

[در بقره] ۲/ ۱۷: ظُلُماتٍ، ظُلْمات.

[۱۷۲] علیرغم این که نویسنده، ساختار قرائتی حفص را در برابر روایت‌های شاذی که به بیان آنها می‌پردازد، مقدم داشته ولی در این واژه، ساختار قرائتی حفص (میکال) را ذکر نکرده است بلکه (میکائیل) را مقدم آورده است که علت عدول از آن را نمی‌دانیم [ر. ک : رسالة الشواذ، ص ۱۵۴] . [۱۷۳] در رساله دستخط نویسنده، ضبط این دو کلمه بر عکس است که شکل درست همان است که آورده‌ایم [رسالة الشواذ، ص ۱۵۵] .