الف- معنی قانون:
قانون به معنی: چیزی که قدرت وصلاحیت دولت را تنظیم نموده، وارتباطات دولت را با افراد تعیین می‌کند، حقوق و وجایب دولت را در قبال افراد، وحقوق و وجایب افراد را در قبال دولت بیان می‌دارد.
این را دستور نیز گفته می‌شود، وبرخی در میان قانون ودستور بگونۀ زیر فرق نمودند:
«احکامیکه ازطرف دولت ساخته شده، درصورتی دستور شمرده می‌شود که احکام عامه باشد، واگر از احکام خاصه باشند، قانون شمرده می‌شود».
مفهوم واژه‌های قانون ودستور در اسلام نیز موجود است، ومصادر اسلامی از آن به عنوان‌های: «حکم» و «شرع» تعبیر نموده است:
﴿إِنِ ٱلۡحُكۡمُ إِلَّا لِلَّهِ ﴾[يوسف: ۴۰]. «فرمان وقانون گزاری مخصوص خدا است».
﴿أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَٰٓؤُاْ شَرَعُواْ لَهُم مِّنَ ٱلدِّينِ مَا لَمۡ يَأۡذَنۢ بِهِ ٱللَّهُۚ﴾[الشورى: ۲۱].
«آیا برای آنان شریکانی است که در آنچه خدا بدان اجازه نداده برایشان بنیاد آیینی نهادهاند»